نوشته شده توسط : دکتر ستایش
شقاق مقعدی (Anal fissures) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
میکرونیدلینگ که به عنوان کلاژن تراپی نیز شناخته می شود، یک روش کم تهاجمی است که شامل سوراخ کردن خارجی ترین لایه پوست (استراتوم شاخی) با ده ها سوزن ریز استریل شده متصل به درمارولر، درماستمپ یا درماپن است.
میکرونیدلینگ پوست سر برای ریزش مو (آلوپسی) با تحریک سلول های بنیادی تخصصی فولیکول مو عمل می کند که می تواند باعث افزایش رشد مو شود.
با استفاده مناسب، میکرونیدلینگ پوست سر که به طور حرفه ای انجام می شود با درمارولر یا درماپن درجه پزشکی می تواند برای بسیاری از افراد مبتلا به انواع خاصی از ریزش مو مفید باشد.
همانطور که گفته شد، میکرونیدلینگ پوست سر برای همه موثر نیست، و خطرات میکرونیدلینگ خانگی برای ریزش مو با سوزن های بلندتر از 0.25 میلی متر (میلی متر) بیشتر از مزایای بالقوه آن است.
در اصطلاح پزشکی، طاسی با الگوی مردانه و ریزش مو با الگوی زنانه، آلوپسی آندروژنتیک یا AGA نامیده می شود. این شایع ترین نوع ریزش مو است.
میکرونیدلینگ، زمانی که با سایر درمان های ریزش مو استفاده می شود، به افرادی که ریزش مو دارند و به درمان های معمولی پاسخ نمی دهند، کمک می کند.
نتایج اولیه نشان می دهد که میکرونیدلینگ ممکن است به افرادی که ریزش موی تلوژن افلوویوم دارند نیز کمک کند. میکرونیدلینگ به سایر انواع ریزش موی ناشی از برخی داروها (آناژن افلوویوم) مانند درمان های شیمی درمانی کمک نمی کند.
همچنین اگر فولیکول مو به طور غیرقابل برگشتی توسط اسکار پیشرفته تخریب شده باشد، نمی تواند رشد مو را بازگرداند.
میکرونیدلینگ یک روش زیبایی است که تولید کلاژن را با استفاده از سوزن های ریز و استریل شده تشویق می کند.
ممکن است به صاف، سفت و لطافت پوست کمک کند و ظاهر جای زخم، آکنه و چین و چروک را بهبود بخشد.
میکرونیدلینگ به دلیل مزایای روز افزون آن محبوبیت زیادی پیدا کرده است. میکرونیدلینگ می تواند برای موارد زیر مفید باشد:
میکرونیدلینگ نسبت به لیزر درمانی هزینه کمتری دارد و ممکن است برای برخی افراد بهتر عمل کند. درمان های لیزری شامل گرما است که می تواند بر رنگدانه های پوست تأثیر بگذارد.
میکرونیدلینگ بیشتر برای صورت استفاده می شود. متخصصان پوست همچنین ممکن است از آن برای جای زخم و ترک های پوستی در نقاط دیگر بدن استفاده کنند.
یک منبع معتبر مطالعه نشان داد که میکرونیدلینگ برای ترک های پوستی روی ران ها و ناحیه شکم در صورت ترکیب با فیلرها موثر است.
افرادی که دارای رنگ پوست تیره‌تر هستند، ممکن است میکرونیدلینگ را به لیزر درمانی ترجیح دهند، زیرا نگرانی‌های ایمنی مربوط به انواع خاصی از درمان‌های لیزری روی پوست رنگی است.
تحقیقات در مورد اثربخشی و ایمنی لیزر درمانی بر روی پوست های تیره تر هنوز وجود ندارد.
خراش های ناشی از میکرونیدلینگ باعث آسیب جزئی به پوست می شود و پوست با ساخت بافت جدید غنی از کلاژن پاسخ می دهد. این بافت جدید پوست از نظر تن و بافت یکدست تر است.
معمولاً پوست با افزایش سن یا آسیب کلاژن را از دست می دهد. با تشویق پوست به ساختن بافت جدید، کلاژن اضافی ممکن است به سفت‌تر شدن پوست کمک کند.
متخصصان پوست ممکن است میکرونیدلینگ را با درمان های دیگر مانند سرم های موضعی، فرکانس رادیویی یا پلاسمای غنی از پلاکت توصیه کنند.
یک متخصص پوست می تواند گزینه های درمانی اضافی و هزینه های تخمینی آنها را توضیح دهد.
مانند تمام عمل های زیبایی، میکرونیدلینگ نیز خطراتی دارد. یک عارضه جانبی رایج، تحریک جزئی پوست بلافاصله پس از عمل است. همچنین ممکن است برای چند روز قرمزی را مشاهده کنید.
برخی از افراد ممکن است عوارض جانبی شدیدی داشته باشند که نیاز به درمان پزشکی دارند، مانند:
ممکن است کاندیدای ایده آل برای میکرونیدلینگ نباشید اگر:
ممکن است لازم باشد افراد باردار قبل از درمان توسط متخصص زنان یا زایمان مشورت کنند.
تقریباً 45 دقیقه تا 1 ساعت منبع معتبر قبل از عمل، پزشک معمولاً یک بی‌حسی موضعی را در ناحیه درمان اعمال می‌کند.
این کار باعث بی حس شدن پوست در طول فرآیند میکرونیدلینگ می شود که تقریباً 30 دقیقه طول می کشد.
در طول این عمل، پزشک با استفاده از ابزاری شبیه قلم با سوزن‌های ریز و استریل، سوراخ‌های کوچکی زیر پوست ایجاد می‌کند. نوک سوزن ها آنقدر کوچک هستند که احتمالاً بعد از عمل متوجه آنها نخواهید شد.
پزشک معمولاً ابزار را به طور یکسان روی پوست شما حرکت می دهد تا پوست تازه جوان شده یکدست شود. در مجموع، متوسط جلسه میکرونیدلینگ تقریباً 2 ساعت طول می کشد.
از آنجایی که کانال‌های پوست شما بعد از عمل باز و حساس هستند، بهتر است از موارد زیر در هفته اول بهبودی خودداری کنید:
شما می توانید با روش های زیر به بهبود پوست خود پس از میکرونیدلینگ کمک کنید:
میکرونیدلینگ و بوتاکس اهداف متفاوتی دارند. میکرونیدلینگ می تواند با افزایش تولید کلاژن پوست، اسکار، هایپرپیگمانتاسیون و منافذ بزرگ را درمان کند.
تزریق بوتاکس از انقباض عضلات خاص و ایجاد چین و چروک روی پوست جلوگیری می کند. برنامه های درمانی از فردی به فرد دیگر متفاوت است.
اما تحقیقات نشان داده است که تنها پس از دو جلسه میکرونیدلینگ، بهبود خفیفی در جای زخم پس از آکنه وجود دارد.
پس از شش جلسه، افراد بهبود متوسطی در بافت پوست خود و بهبود خوبی در ظاهر اسکار مشاهده خواهند کرد.
دکتر آرمیتا آقاپور یکی از بهترین پزشکان و جراحان زیبایی در تهران است که خدمات بسیار زیادی را در حوزه درمان و زیبایی به مراجعه کنندگان ارائه می‌دهد.
سابقه کاری بیش از 20 ساله و تحصیلات پزشکی و گذراندن دوره‌های تخصصی پوست و مو زیبایی از جمله افتخارات دکتر آقاپور می‌باشد.
شما می‌توانید برای میکرونیدلینگ موها، مزونیدلینگ مو، تزریق ژل و بوتاکس و سایر خدمات زیبایی از تجربه دکتر آقاپور استفاده کنید.
برای رزرو نوبت می‌توانید از طریق وبسایت اقدام کنید و برای پیدا کردن پاسخ سوالات و ابهامات خود با شماره‌های مطب دکتر تماس بگیرید.
اطلاعات تماس
آدرس: تهران، شهرآرا پاتریس لومومبا، نبش کوچه نوزدهم غربی، ساختمان پزشکان، پلاک ۱۸۲طبقه اول
شماره تماس: ۸۸۲۸۸۱۶۸
منبع: https://dr-aghapour.com/
پیوند قلب (Heart Transplant) نادر است. در سال 2020، کمتر از 8200 پیوند در سراسر جهان انجام شد.
پیوند قلب با بیشترین تعداد (3658) در ایالات متحده بود. کشورهایی که بالاترین مجموع را داشتند آلمان، فرانسه و اسپانیا بودند. پیوند قلب به دو دلیل غیر معمول است:
کمبود قلب اهدا کننده و همسانی خون دهنده و گیرنده.
این بدان معناست که هر دو نفر باید دارای گروه خونی سازگار و اندازه بدن مشابه باشند. بدون این تطابق، سیستم ایمنی گیرنده احتمال بیشتری دارد که قلب اهداکننده را پس بزند.
پیچیدگی پیوند پیوند قلب جراحی بسیار پیچیده ای است. کمتر از 150 بیمارستان در ایالات متحده (از بیش از 6000 بیمارستان) وجود دارد که این جراحی را انجام می دهند.
پیوند قلب آخرین راه درمان برای افرادی است که نارسایی قلبی در مرحله نهایی دارند.
این بدان معناست که قلب شما آسیب یا ضعف دائمی دارد که مانع از پمپاژ خون کافی به بدن شما می شود.
این نوع نارسایی قلبی می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد.
اکثر افرادی که نیاز به پیوند قلب دارند یکی از شرایط زیر را دارند:
کاردیومیوپاتی. این به هر بیماری اشاره دارد که به عضله قلب شما آسیب می رساند.
علل شامل عفونت ها و بیماری های ژنتیکی است. گاهی اوقات، علت نامشخص (ایدیوپاتیک) حتی پس از آزمایش های گسترده است.
بیماری عروق کرونر. انسداد شریان‌های قلب می‌تواند منجر به حملات قلبی شود که آسیب‌های جبران‌ناپذیری به قلب شما وارد می‌کند.
بیماری قلبی مادرزادی. بیماری مادرزادی قلب یک نقص در ساختار قلب است که شما با آن متولد شده اید. برخی از اشکال بیماری مادرزادی قلبی می تواند منجر به نارسایی قلبی در مرحله نهایی شود که ممکن است نیاز به پیوند قلب داشته باشد.
بیماری دریچه ای قلب. اینها شرایطی هستند که به دریچه های قلب شما آسیب می رسانند.
پیوند قلب برای کودکان و بزرگسالان تا سن 70 سالگی و در برخی موارد تا سن 75 سالگی امکان پذیر است.
ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما با اجرای چندین آزمایش مختلف سلامت کلی شما را بررسی می کند. برخی از تست‌های ممکن، اما نه همه، در زیر فهرست شده‌اند.
آزمایش‌های آزمایشگاهی شامل آزمایش‌های خون و ادرار است که شما را بررسی می‌کند:
ترکیب خون. ارائه دهنده شما سطح گلبول های قرمز، پلاکت ها و سایر اجزای خون شما را بررسی می کند. آنها همچنین شیمی خون شما را تجزیه و تحلیل می کنند تا نشانه هایی از شرایط دیگری را که ممکن است بر توانایی شما برای پیوند قلب تأثیر بگذارد، جستجو کنند.
سیستم ایمنی. ارائه‌دهنده شما از یافته‌های تجزیه و تحلیل سیستم ایمنی استفاده می‌کند تا پیش‌بینی کند که سیستم ایمنی شما چقدر می‌تواند یک عضو اهداکننده را تحمل کند.
عملکرد کلیه. آزمایش ادرار نشان می دهد که کلیه های شما چقدر خوب کار می کنند.
استفاده از الکل، تنباکو و مواد مخدر. آزمایش الکل، تنباکو و مواد مخدر بخش مهمی از آمادگی شما است. قبل از پیوند باید از الکل، محصولات تنباکو (از جمله ویپینگ) و داروهای تفریحی (از جمله ماری جوانا) برای مدت طولانی خودداری کنید.
آزمایش های تصویربرداری که ممکن است به آن نیاز داشته باشید عبارتند از:
تست های تشخیصی عملکرد قلب، سیستم تنفسی و گردش خون شما را بررسی می کنند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
آزمایش برای بیماری های خاص نیز امکان پذیر است، به ویژه موارد زیر:
گیرندگان پیوند باید قبل از پیوند در مورد واکسن ها به روز باشند. یک متخصص بیماری های عفونی در این مراحل به شما کمک می کند.
پس از پیوند قلب، می توانید انتظارات زیر را داشته باشید:
بهبودی در بیمارستان. بسته به وضعیتتان، یک تا سه هفته در بیمارستان بهبود خواهید یافت.
بخش اول بهبودی خود را در بخش مراقبت های ویژه (ICU) سپری خواهید کرد. در ICU، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی شما را به صورت شبانه روزی تحت نظر خواهند داشت.
آنها علائم حیاتی شما را بررسی می کنند و همچنین به دنبال علائمی هستند که نشان می دهد بدن شما قلب جدید شما را رد می کند.
برنامه مراقبت. قبل از اینکه بیمارستان را ترک کنید، ارائه‌دهنده برنامه مراقبتی به شما ارائه می‌کند که باید در حین بهبودی در خانه از آن پیروی کنید.
مطمئن شوید که طرح را درک کرده اید و هر تعداد سوال بپرسید.
توانبخشی قلبی. ارائه دهنده شما به شما می گوید که چگونه به برنامه توانبخشی قلبی ملحق شوید.
این یک برنامه تجویز شده و تحت نظارت است که به شما کمک می کند قدرت، استقامت و عملکرد قلب خود را بهبود بخشید.
وقتی به خانه برگشتید، مهم است که برنامه مراقبت خود را به دقت دنبال کنید. طرح شما شامل دستورالعمل هایی برای موارد زیر خواهد بود:
همچنین ضروری است که یاد بگیرید در طول بهبودی چه چیزی طبیعی است و چه چیزی نشان دهنده مشکل است. یک مثال این است که بدانید ضربان قلب شما در حال استراحت چقدر باید باشد.
پس از پیوند قلب، ضربان قلب شما در حالت استراحت معمولاً در حد طبیعی یا کمی بالاتر (90 تا 110 ضربه در دقیقه) باقی می‌ماند.
این به این دلیل است که قلب اهدا کننده به طور خودکار با سیستم عصبی بدن شما که ضربان قلب شما را کنترل می کند، متصل نمی شود.
با ارائه دهنده خود در مورد میزان ضربان قلب در حالت استراحت و چگونگی تغییر آن در آینده صحبت کنید.
بزرگترین معایب پیوند قلب عبارتند از:
دریافت کنندگان پیوند قلب کودکان (کودکان 17 ساله و کمتر) نیز معمولاً نتایج خوبی دارند. حدود 92٪ حداقل یک سال پس از پیوند زندگی می کنند و کمی بیش از 70٪ حداقل 10 سال زندگی می کنند.
برخی از بزرگسالان و کودکان به پیوند دوم برای جایگزینی پیوند اول نیاز دارند.
به این عمل پیوند مجدد می گویند. اگر بدن شما اولین قلب پیوندی را پس بزند یا به دلایل دیگر ممکن است لازم باشد.
پیوند مجدد 2 تا 4 درصد از جراحی‌های پیوند قلب در بزرگسالان و حدود 5 درصد از جراحی‌های پیوند قلب در کودکان را تشکیل می‌دهد.
پیوند قلب می تواند یک عمل پزشکی نجات بخش باشد. اما تعداد محدودی قلب اهداکننده وجود دارد.
ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند به تعیین اینکه آیا شما کاندید مناسبی برای پیوند هستید یا خیر، کمک می کنند، و در این صورت، به شما کمک می کنند تا برای مراحل بعدی آماده شوید.
به لطف پیشرفت های پزشکی، اکثر افراد پس از پیوند قلب از کیفیت زندگی بهتری برخوردار می شوند.
در درازمدت، این امکان وجود دارد که سال ها یا حتی دهه ها پس از پیوند قلب خود زندگی کنید و به شما فرصتی می دهد تا خاطرات جدیدی را با عزیزان خود بسازید.
دکتر رامین بقایی بهترین جراح پیوند قلب در ایران
دکتر رامین بقایی تهرانی یکی از بهترین و ماهرترین پزشکان جراحی فوق تخصصصی قلب و عروق بزرگسالان و کودکان در تهران هستند.
ایشان فارغ التحصیل پزشکی عمومی و جراحی عمومی از دانشگاه تهران و فارغ التحصیل جراحی قلب از دانشگاه ایران می‌باشد.
دکتر رامین بقایی پزشک و جراحی با تجربه هستند که خدماتی همچون پیوند قلب، جراحی آئورت، جراحی و درمان انواع بیماری‌های عروق کرونری و … را به بیماران و مراجعه کنندگان خود ارائه می‌دهند.
ارتباط با دکتر رامین بقایی
آدرس: تهران،خیابان نلسون ماندلا (جردن) بالاتر از تقاطع حقانی،خیابان پدیدار، پلاک ۶۲، طبقه سوم، واحد ۳۳
شماره تلفن: ۰۲۱۸۸۶۷۰۳۵۰
منبع: https://dr-baghaei.com/
تالاسمی یک اختلال خونی ارثی است که باعث می شود بدن شما هموگلوبین کمتری نسبت به حالت عادی داشته باشد.
هموگلوبین گلبول های قرمز خون را قادر می سازد تا اکسیژن را حمل کنند. تالاسمی می تواند باعث کم خونی شود و شما را خسته کند.
اگر تالاسمی خفیف دارید، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. اما اشکال شدیدتر ممکن است نیاز به تزریق خون منظم داشته باشد.
شما می توانید برای مقابله با خستگی اقداماتی مانند انتخاب یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم انجام دهید.
انواع مختلفی از تالاسمی وجود دارد. علائم و نشانه هایی که دارید به نوع و شدت بیماری شما بستگی دارد.
علائم و نشانه های تالاسمی می تواند شامل موارد زیر باشد:
برخی از نوزادان علائم و نشانه های تالاسمی را در بدو تولد نشان می دهند. دیگران آنها را در دو سال اول زندگی توسعه می دهند.
برخی از افرادی که تنها یک ژن هموگلوبین تحت تاثیر قرار دارند، علائم تالاسمی را ندارند.
تالاسمی ناشی از جهش در DNA سلول‌هایی است که هموگلوبین را می‌سازند - ماده‌ای در گلبول‌های قرمز خون که اکسیژن را در سراسر بدن شما حمل می‌کند.
جهش های مرتبط با تالاسمی از والدین به فرزندان منتقل می شود. مولکول های هموگلوبین از زنجیره هایی به نام زنجیره های آلفا و بتا ساخته شده اند که می توانند تحت تأثیر جهش قرار گیرند.
در تالاسمی، تولید زنجیره‌های آلفا یا بتا کاهش می‌یابد که منجر به آلفا تالاسمی یا بتا تالاسمی می‌شود. در آلفا تالاسمی، شدت تالاسمی شما بستگی به تعداد جهش‌های ژنی دارد که از والدین خود به ارث می‌برید.
هر چه ژن های جهش یافته بیشتر باشد، تالاسمی شما شدیدتر است. در بتا تالاسمی، شدت تالاسمی شما بستگی به این دارد که کدام قسمت از مولکول هموگلوبین تحت تأثیر قرار گرفته است.
آلفا تالاسمی
چهار ژن در ساخت زنجیره هموگلوبین آلفا نقش دارند. شما از هر یک از والدین خود دو تا دریافت می کنید. اگر ارث ببرید:
یک ژن جهش یافته، هیچ علامت یا نشانه ای از تالاسمی نخواهید داشت. اما شما ناقل این بیماری هستید و می توانید آن را به فرزندان خود منتقل کنید.
دو ژن جهش یافته، علائم و نشانه های تالاسمی شما خفیف خواهد بود. این وضعیت را می توان ویژگی آلفا تالاسمی نامید.
سه ژن جهش یافته، علائم و نشانه های شما متوسط تا شدید خواهد بود.
به ارث بردن چهار ژن جهش یافته نادر است و معمولاً منجر به مرده زایی می شود. نوزادانی که با این عارضه متولد می شوند، اغلب مدت کوتاهی پس از تولد می میرند یا نیاز به تزریق خون مادام العمر دارند.
در موارد نادر، کودکی که با این عارضه متولد می شود، می تواند با تزریق خون و پیوند سلول های بنیادی درمان شود.
بتا تالاسمی
دو ژن در ساخت زنجیره هموگلوبین بتا نقش دارند. شما از هر یک از والدین خود یکی دریافت می کنید. اگر ارث ببرید:
یک ژن جهش یافته، علائم و نشانه های خفیفی خواهید داشت. این وضعیت تالاسمی مینور یا بتا تالاسمی نامیده می شود.
دو ژن جهش یافته، علائم و نشانه های شما متوسط تا شدید خواهد بود. این بیماری تالاسمی ماژور یا کم خونی کولی نامیده می شود.
نوزادانی که با دو ژن معیوب هموگلوبین بتا متولد می شوند، معمولاً در بدو تولد سالم هستند، اما در دو سال اول زندگی، علائم و نشانه هایی از خود بروز می دهند.
یک نوع خفیف تر به نام تالاسمی اینترمدیا نیز می تواند ناشی از دو ژن جهش یافته باشد.
عواملی که خطر ابتلا به تالاسمی را افزایش می دهند عبارتند از:
سابقه خانوادگی تالاسمی. تالاسمی از طریق ژن های جهش یافته هموگلوبین از والدین به فرزندان منتقل می شود.
اصل و نسب معین. تالاسمی اغلب در آمریکایی های آفریقایی تبار و در افراد مدیترانه ای و آسیای جنوب شرقی رخ می دهد.
عوارض احتمالی تالاسمی متوسط تا شدید عبارتند از:
اضافه بار آهن. افراد مبتلا به تالاسمی می توانند آهن زیادی در بدن خود دریافت کنند، چه از این بیماری و چه از طریق تزریق مکرر خون.
آهن بیش از حد می تواند به قلب، کبد و سیستم غدد درون ریز شما آسیب برساند، که شامل غدد تولید کننده هورمون است که فرآیندهای بدن شما را تنظیم می کند.
عفونت. افراد مبتلا به تالاسمی خطر ابتلا به عفونت را افزایش می دهند. این امر به ویژه در صورتی که طحال خود را برداشته باشید صادق است.
در موارد تالاسمی شدید، عوارض زیر ممکن است رخ دهد:
بدشکلی های استخوانی. تالاسمی می تواند باعث انبساط مغز استخوان شود که باعث گشاد شدن استخوان ها می شود.
این می تواند منجر به ساختار غیر طبیعی استخوان، به ویژه در صورت و جمجمه شود. انبساط مغز استخوان همچنین استخوان ها را نازک و شکننده می کند و احتمال شکستگی استخوان ها را افزایش می دهد.
طحال بزرگ شده. طحال به بدن شما کمک می کند تا با عفونت مبارزه کند و مواد ناخواسته مانند سلول های خونی قدیمی یا آسیب دیده را فیلتر کند.
تالاسمی اغلب با تخریب تعداد زیادی گلبول قرمز همراه است. این باعث می شود طحال شما بزرگ شده و سخت تر از حد معمول کار کند.
بزرگ شدن طحال می تواند کم خونی را بدتر کند و می تواند عمر گلبول های قرمز خون را کاهش دهد. اگر طحال شما بیش از حد بزرگ شود، ممکن است پزشک جراحی برای برداشتن آن پیشنهاد دهد.
کاهش نرخ رشد. کم خونی هم می تواند رشد کودک را کند کند و هم بلوغ را به تاخیر بیندازد.
مشکلات قلبی. نارسایی احتقانی قلب و ریتم غیر طبیعی قلب می تواند با تالاسمی شدید همراه باشد.
تالاسمی اغلب در دوران بارداری یا بلافاصله پس از تولد تشخیص داده می شود. غربالگری تالاسمی در بارداری به همه زنان باردار در انگلستان پیشنهاد می شود تا بررسی کنند که آیا خطر تولد کودکی با این عارضه وجود دارد یا خیر، و برخی از انواع آن ممکن است در طول آزمایش لکه خون نوزاد (تست خار پاشنه) تشخیص داده شود.
همچنین می‌توان آزمایش خون را در هر سنی برای بررسی تالاسمی یا بررسی اینکه آیا شما ناقل ژن معیوب ایجادکننده آن هستید، انجام داد.
دکتر بهار اشجعی دارای بورد فوق تخصصی در جراحی کودکان و نوزادان از پزشکان منحصر به فرد و ماهر در زمینه جراحی اطفال و کودکان در تهران هستند.
راه های ارتباط با ما
مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹
تلفن:
منبع: https://dr-ashjaei.com/
جوش های آکنه می توانند در هر جایی از پوست شما اتفاق بیفتند. شایع ترین محل ها شامل صورت و گردن، شانه ها، پشت و سینه است. پوست شما دارای سوراخ های ریزی به نام منافذ است که می تواند توسط چربی، باکتری، سلول های مرده پوست و کثیفی مسدود شود.
هنگامی که این اتفاق می افتد، ممکن است یک جوش ایجاد شود که گاهی اوقات به آن زیت یا لکه نیز می گویند.
اگر اغلب جوش می زنید، به خصوص چندین بار به طور مکرر، ممکن است آکنه داشته باشید. به عبارت دیگر، آکنه بیماری پوستی است که باعث ایجاد جوش می شود.
آکنه بسیار شایع است. در واقع، تحقیقات تخمین می‌زند که 9.4 درصد از مردم جهان آکنه دارند. طبق گفته آکادمی پوست آمریکا (AAD) در ایالات متحده، آکنه شایع ترین بیماری پوستی است.
در حالی که آکنه خطر جدی برای سلامت کلی شما ندارد، اما همچنان می تواند دردناک باشد، به خصوص اگر آکنه شدید دارید. با گذشت زمان، آکنه همچنین ممکن است باعث ایجاد زخم شود.
نمی توان انکار کرد که آکنه می تواند به ناراحتی عاطفی کمک کند. آکنه و اسکار آکنه روی صورت و سایر نقاط قابل مشاهده بدن می توانند بر عزت نفس و اعتماد به نفس تأثیر بگذارند و حتی می توانند به احساس اضطراب یا افسردگی کمک کنند.
اگر با آکنه زندگی می کنید، بدانید که این یک بیماری شایع است. همچنین به خاطر داشته باشید که آکنه بسیار قابل درمان است.
تعدادی از درمان‌های مؤثر وجود دارد، بنابراین شما گزینه‌هایی برای کاهش تعداد جوش‌ها و به حداقل رساندن احتمال ایجاد جای زخم دارید.
اگر آکنه دارید، ممکن است متوجه ترکیبی از انواع جوش شوید. جوش های سرسفید و سر سیاه که به هر دو کومدون نیز گفته می شود، شایع ترین ضایعات آکنه هستند.
جوش های سرسیاه یا کومدون های باز در سطح پوست شما باز می شوند. اکسیژن موجود در هوا (نه کثیفی) به بالای این جوش ها ظاهر تیره تری می دهد.
جوش های سرسفید یا کومدون های بسته به صورت برجستگی های برجسته زیر سطح پوست شما تشکیل می شوند. آنها به رنگ گوشت باقی می مانند.
ضایعات التهابی که بیشتر باعث ایجاد زخم در پوست شما می شوند، عبارتند از:
آکنه زمانی اتفاق می افتد که منافذ پوست شما با چربی، پوست مرده یا باکتری مسدود می شود. هر منافذ پوست شما به سمت یک فولیکول باز می شود.
فولیکول از یک مو و یک غده چربی (روغنی) تشکیل شده است. غده روغن سبوم (روغن) را آزاد می کند، که به سمت مو حرکت می کند، از منافذ خارج می شود و روی پوست شما می رود.
سبوم کمک می کند تا پوست شما روان و نرم بماند. یک یا چند اشتباه در این فرآیند روانکاری می تواند به آکنه کمک کند. به عنوان مثال، آکنه ممکن است رخ دهد:
هر یک از این نگرانی‌ها می‌تواند منجر به جوش‌هایی شود که وقتی باکتری‌ها در منافذ مسدود رشد می‌کنند و روغن نمی‌تواند از آن خارج شود، ایجاد می‌شود.
کارشناسان هنوز دقیقاً نمی دانند که چرا برخی افراد آکنه را تجربه می کنند و برخی دیگر نه. گفته می شود، آنها تعدادی از عوامل خطر را می شناسند که می توانند به آکنه کمک کنند یا آنها را بدتر کنند، از جمله:
درمان آکنه به طور کلی به شدت آن بستگی دارد.
آکنه خفیف
می‌توانید از کرم‌های دارویی، پاک‌کننده‌ها و درمان‌های لکه‌دار بدون نسخه (OTC) برای کمک به رفع جوش‌ها در هنگام ظهور استفاده کنید.
ترکیبات رایجی که در کرم ها و ژل های آکنه پیدا می کنید عبارتند از:
بنزوئیل پراکسید. این ماده به خشک شدن جوش های موجود کمک می کند، از ایجاد جوش های جدید جلوگیری می کند و باکتری های مولد آکنه را از بین می برد.
اسید سالیسیلیک. این ماده به لایه برداری پوست شما کمک می کند تا از مسدود شدن منافذ با باکتری های مولد آکنه جلوگیری کند.
آکنه در حد متوسط
اگر پس از استفاده از درمان‌های آکنه OTC برای چندین هفته همچنان علائم را تجربه می‌کنید، ممکن است بخواهید به دنبال درمان حرفه‌ای باشید.
یک متخصص پوست یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی می تواند داروهایی را تجویز کند که ممکن است به کاهش علائم شما و جلوگیری از ایجاد اسکار کمک کند.
اگر آکنه متوسط دارید، یک متخصص پوست ممکن است توصیه کند:
در برخی موارد، آنها ممکن است آنتی بیوتیک خوراکی یا کنترل بارداری هورمونی را برای کمک به مدیریت آکنه پیشنهاد کنند.
آکنه شدید
برای آکنه شدید، متخصص پوست ممکن است درمانی را توصیه کند که ترکیبی از یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:
آکوتان یک داروی ویتامین A است که برای درمان موارد خاصی از آکنه ندولر شدید استفاده می شود. این می تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند، و پزشکان معمولاً آن را فقط زمانی تجویز می کنند که سایر درمان ها مؤثر نباشند.
احتمالاً با تعدادی از درمان‌های خانگی آکنه مواجه شده‌اید. اما، همانطور که ممکن است قبلاً متوجه شده باشید، این راه‌حل‌ها همیشه مؤثر نیستند - برخی حتی ممکن است آکنه را بدتر کنند.
به جای گذاشتن خمیر دندان روی صورت خود، این نکات را در خانه امتحان کنید تا به از بین بردن آکنه و جلوگیری از جوش های بعدی کمک کند:
همیشه نمی توان به طور کامل از آکنه جلوگیری کرد، اما می توانید اقدامات خاصی را در خانه انجام دهید تا به کاهش احتمال بروز جوش صورت یا آکنه کمک کنید.
این نکات را امتحان کنید:
یک متخصص پوست می تواند نکات و راهنمایی های بیشتری در مورد مدیریت و پیشگیری از آکنه ارائه دهد.
درباره دکتر آرمیتا آقاپور
دکتر آرمیتا آقاپور با سالها سابقه در زمینه زیبایی و جوان سازی یکی از بهترین و شناخته شده ترین پزشکان زیبایی در تهران هستند.
آدرس: تهران، شهرآرا پاتریس لومومبا، نبش کوچه نوزدهم غربی، ساختمان پزشکان، پلاک ۱۸۲طبقه اول
شماره تماس: ۸۸۲۸۸۱۶۸
منبع: https://dr-aghapour.com/
عفونت قلبی زمانی رخ می دهد که محرک هایی مانند باکتری ها، ویروس ها و قارچ ها قلب شما را آلوده کنند. انواع عفونت های قلبی عبارتند از اندوکاردیت، میوکاردیت و پریکاردیت.
پزشک اغلب عفونت های قلبی را با دارو درمان می کنند، اگرچه ممکن است برای عفونت های جدی نیاز به جراحی داشته باشید. درمان سریع می تواند به افزایش کیفیت زندگی شما کمک کند.
عفونت قلبی زمانی رخ می دهد که میکروب ها یا سایر عوامل تحریک کننده به قلب شما حمله کنند. عفونت ها بیشتر توسط باکتری ها، ویروس ها و کمتر توسط قارچ ها ایجاد می شوند.
عفونت قلبی می تواند به قلب شما آسیب برساند یا آن را ملتهب کند. قسمت هایی از قلب که اغلب در اثر عفونت آسیب می بینند عبارتند از:
سه نوع اصلی عفونت می تواند بر قلب شما تأثیر بگذارد. این عفونت های قلبی عبارتند از:
عفونت های جدی قلبی برای اکثر افراد نادر است. اما عفونت های قلبی برای افرادی که:
علل عفونت قلبی بر حسب نوع متفاوت است. شایع ترین علل هر کدام عبارتند از:
اندوکاردیت باعث:
بهداشت ضعیف دندان، زمانی که لثه های شما خونریزی می کند و باکتری ها وارد جریان خون شما می شوند.
جراحی های دندانپزشکی، زمانی که لثه های شما بریده می شود و باکتری ها به جریان خون شما می روند.
کاتترها، هنگامی که باکتری ها از طریق لوله ای وارد بدن شما می شوند تا مایع را از بدن خارج کند یا مایعات را تزریق کند.
استفاده IV از مواد مخدر، به خصوص اگر برای تزریق مواد مخدر از سوزن یا سرنگ مشترک استفاده می کنید.
پریکاردیت باعث:
عفونت ویروسی، مانند ویروس دستگاه تنفسی یا ویروس گوارشی (پریکاردیت ویروسی).
عفونت باکتریایی، مانند سل (در کشورهای در حال توسعه شایع تر است) (پریکاردیت باکتریایی).
عفونت قارچی (پریکاردیت قارچی).
عفونت انگل (پریکاردیت انگلی).
بیماری های خود ایمنی، از جمله لوپوس، آرتریت روماتوئید و اسکلرودرمی.
علل کمتر شایع پریکاردیت عبارتند از:
آسیب به قفسه سینه، مانند هنگام تصادف رانندگی (پریکاردیت تروماتیک).
نارسایی کلیه (پریکاردیت اورمیک).
تومورها
بیماری های ژنتیکی مانند تب مدیترانه ای خانوادگی (FMF).
داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی
میوکاردیت باعث:
عفونت های ویروسی، مانند SARS-CoV-2 (که باعث COVID-19 می شود)، کوکساکی (که روده ها را تحت تاثیر قرار می دهد و منجر به آنفولانزای معده می شود)، پاروویروس، آدنوویروس و هپاتیت C.
عفونت های باکتریایی مانند استرپتوکوک، استافیلوکوک، باکتری های منتقله از کنه و سل.
عفونت های قارچی، مانند مخمر، کپک و مدفوع پرندگان.
عفونت انگل در آمریکای مرکزی و جنوبی شایع تر است.
بیماری های خود ایمنی، از جمله آرتریت روماتوئید.
علل کمتر شایع میوکاردیت عبارتند از:
واکنش های آلرژیک به داروها، مانند آنتی بیوتیک ها، داروهای ضد تشنج و داروهای سرطان.
واکنش های آلرژیک به داروهای تفریحی.
تابش - تشعشع.
علائم عفونت قلبی از فردی به فرد دیگر بسته به بیماری متفاوت است. بسیاری از عفونت های قلبی شامل این علائم رایج هستند:
علائم اندوکاردیت
اندوکاردیت تنها نوع عفونت قلبی است که علامت آن سوفل قلبی است. هنگامی که خون در قلب شما جریان دارد، ارائه دهنده شما می تواند صدای خاصی را بشنود. علائم کمتر شایع اندوکاردیت عبارتند از:
چگونه عفونت قلبی تشخیص داده می شود؟
برای کمک به تشخیص بیماری شما، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما در مورد علائم و سابقه خانوادگی شما سوال خواهد کرد. ارائه دهنده شما با گوشی پزشکی به صدای قلب شما گوش می دهد تا سوفل قلبی را بررسی کند. ممکن است داشته باشید:
آزمایش خون: نمونه های خون سطوح پروتئین های التهابی را در خون شما نشان می دهد. سطوح بالاتر از حد معمول پروتئین های التهابی می تواند نشان دهنده التهاب فعال در عضله قلب شما باشد.
برای برخی از عفونت‌ها، آنها همچنین می‌توانند نشان دهند که آیا آنتی‌بادی‌هایی علیه ویروس‌هایی که ممکن است باعث عفونت شوند ایجاد کرده‌اید یا خیر. آزمایش خون همچنین ممکن است افزایش تعداد گلبول های سفید خون را برای شناسایی علائم عفونت نشان دهد.
اشعه ایکس قفسه سینه: ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند تغییرات در شکل و اندازه قلب شما را مشاهده کند. آنها همچنین می توانند به دنبال تورم یا مایع اضافی باشند.
سی تی اسکن (توموگرافی کامپیوتری) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): ارائه دهنده شما می تواند تصاویر قلب شما را برای بررسی التهاب، ضخیم شدن یا سایر تغییرات مشاهده کند.
کاتتریزاسیون قلب/بیوپسی قلب: در برخی موارد، پزشک یک لوله کوچک (کاتتر) را در رگ شما وارد می کند تا به قلب شما برسد. آنها ممکن است یک نمونه (بیوپسی) از بافت عضله قلب بگیرند تا به دنبال عفونت یا التهاب قلبی باشند.
عفونت قلبی چگونه درمان می شود؟
درمان عفونت قلبی به علت و شدت علائم شما بستگی دارد. پزشکان اغلب عفونت های قلبی را با دارو درمان می کنند. بسته به نوع عفونت قلبی، درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
افراد مبتلا به عفونت های شدید قلبی ممکن است نیاز به جراحی قلب داشته باشند، اگر سایر درمان ها کمکی نکنند. نوع جراحی بستگی به نوع عفونت قلبی شما دارد. جدی ترین عفونت ها ممکن است نیاز به پیوند قلب یا جراحی دریچه قلب داشته باشند.
چگونه می توانم خطر ابتلا به عفونت قلبی را کاهش دهیم؟
ممکن است نتوانید از عفونت قلبی پیشگیری کنید، اما می توانید با حفظ سلامتی خطر ابتلا به آن را کاهش دهید. مراحلی که می توانید بردارید عبارتند از:
اگر سابقه بیماری های زیر را داشته باشید در معرض خطر بیشتری برای عفونت قلبی هستید:
اگر عفونت قلبی داشته باشم چه انتظاری می توانم داشته باشم؟
پیش آگهی برای افراد مبتلا به عفونت قلبی بسته به بیماری خاص و شدت بیماری متفاوت است. بسیاری از انواع عفونت های قلبی می توانند در طول زمان عوارضی ایجاد کنند، به خصوص اگر به موقع درمان نشوند. عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد:
دریافت درمان و حمایت مناسب برای عفونت قلبی می تواند منجر به زندگی طولانی تر و سالم تر شود. درمان همچنین می تواند به شما در مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.
اگر شما یا یکی از عزیزانتان عفونت قلبی دارید، با پزشک خود در مورد بهترین راه ها برای مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی خود صحبت کنید. شما اغلب می توانید عفونت قلبی را با داروها و گاهی با جراحی کنترل کنید.
اگر بریدگی یا عفونت پوستی دارید که بهبود نمی یابد، از دست دادن هوشیاری یا تنگی نفس، فوراً به دنبال کمک باشید.
دکتر رامین بقایی، بهترین جراح قلب در تهران
دکتر رامین بقایی یکی از بهترین جراحان قلب در استان تهران هستند که در رشته جراحی عمومی در دانشگاه تهران و فارغ التحصیل رشته جراحی قلب از دانشگاه ایران هستند.
ایشان تخصص و حرفه‌ای بی نظیر در زمینه جراحی تخصصی قلب دارند. دکتر رامین بقایی به مدت 6 سال عضو هیئت جراحان قلب ایران بودند و همچنین به مدت 3 سال، وظیفه ریاست بخش جراحی قلب بیمارستان شهید مدرس تهران را بر عهده داشتند.
ارتباط با دکتر رامین بقایی
آدرس: تهران – خیابان نلسون ماندلا (جردن)، بالاتر از تقاطع حقانی، خیابان پدیدار، پلاک ۶۲، طبقه سوم، واحد ۳۳
شماره تلفن: ۰۲۱۸۸۶۷۰۳۵۰
ایمیل: info @ dr-baghaei.com
اینستاگرام: dr.ramin.baghaei
منبع: https://dr-baghaei.com/
هیپوسپادیاس یک تفاوت ساختاری رایج آلت تناسلی است که در آن مجرای ادرار (لوله ای که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می برد) به جای نوک آلت تناسلی در قسمت زیرین قرار دارد.
دهانه می تواند در هر جایی از سطح زیرین آلت تناسلی تا کیسه بیضه قرار گیرد.
وضعیتی به نام کوردی اغلب با هیپوسپادیاس دیده می شود. آکوردی یک انحنای رو به پایین آلت تناسلی است. این می تواند با یا بدون هیپوسپادیاس رخ دهد.
هیپوسپادیاس از هر 150 تا 300 پسر یک نفر رخ می دهد. اگر پسری مبتلا به هیپوسپادیاس باشد، 15 درصد احتمال دارد که برادرش به این بیماری مبتلا شود.
هشت درصد از پدرانی که یک پسر مبتلا به هیپوسپادیاس دارند نیز به این عارضه مبتلا هستند.
علت دقیق هیپوسپادیاس ناشناخته است. اعتقاد بر این است که عوامل زیادی در توسعه آن دخیل هستند. ژنتیک، محیط و هورمون ها ممکن است عواملی باشند که بر ایجاد هیپوسپادیاس تأثیر بگذارند.
معمولا هیپوسپادیاس در بدو تولد مشاهده می شود. همراه با دهانه نابجا، پوست ختنه گاه اغلب ناقص است و یک هود را تشکیل می دهد. به این هود پشتی می گویند.
برخی از پسران مبتلا به اشکال خفیف هیپوسپادیاس ممکن است هیچ علامتی از هیپوسپادیاس خود نداشته باشند.
اگر هیپوسپادیاس و/یا کوردی ترمیم نشود، کودک شما ممکن است در حین رشد به این مشکلات مبتلا شود:
برخی از بیماران مبتلا به هیپوسپادیاس به دلیل نداشتن علائم یا ترجیح بیمار/خانواده، علاوه بر مشاهده، تحت هیچ درمانی قرار نمی گیرند.
درمان جراحی هیپوسپادیاس و کوردی می تواند ظاهر آلت تناسلی را تغییر دهد و مورد نظر برخی از بیماران / خانواده ها پس از مشورت با پزشک است.
هیچ دارویی کوردی یا هیپوسپادیاس را اصلاح نمی کند و انتظار نمی رود که این شرایط آناتومیک پیشرفت کند.
جراحی اغلب می تواند هیپوسپادیاس را اصلاح کند. تیم مراقبت ممکن است جراحی را به موارد زیر توصیه کند:
دهانه مجرای ادرار را به نوک آلت تناسلی بیاورید. این اجازه می دهد تا جریان کنترل شده ادرار در حالت ایستاده جریان پیدا کند.
آلت تناسلی را صاف کنید (در صورت وجود آکورد) برای به حداقل رساندن خطر مقاربت دردناک در آینده.
یک اورولوژیست اطفال ممکن است نیاز به استفاده از پوست ختنه گاه به عنوان بخشی از ترمیم جراحی داشته باشد، بنابراین به این کودکان توصیه نمی شود که در بدو تولد ختنه کنند. ترمیم جراحی معمولاً بعد از 4 تا 6 ماهگی انجام می شود، اما می توان آن را بعدا انجام داد.
این جراحی معمولاً به صورت سرپایی در حالی که بیمار در خواب است و تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. در اشکال شدید هیپوسپادیاس، ترمیم جراحی ممکن است در چند مرحله انجام شود.
جراحی هیپوسپادیاس ممکن است بسیار موفقیت آمیز باشد، اما ممکن است برخی از عوارض احتمالی وجود داشته باشد.
در برخی موارد، سوراخ یا فیستول ممکن است ایجاد شود و ادرار ممکن است از سوراخ نشت کند. ممکن است برای ترمیم این مشکل به جراحی بیشتری نیاز باشد.
ممکن است اسکار در مجرای ادرار ایجاد شود و باعث باریک شدن مجرای ادرار شود. این ممکن است در دفع ادرار اختلال ایجاد کند و همچنین باید با جراحی اصلاح شود.
ممکن است لازم باشد بیماران تا بعد از بلوغ برای معاینه مراجعه کنند.
دکتر بهار اشجعی بهترین متخصص جراحی کودکان و نوزادان در تهران
بهترین جراح هیپوسپادیاس، متخصصی است که در زمینه درمان بیماری های تناسلی یا دستگاه ادرای کودکان و نوزادان تجربه کافی را کسب کرده و نمونه جراحی های هیپوسپادیاس موفقیت آمیز را در کارنامه حرفه ای خود ثبت کرده باشد.
دکتر بهار اشجعی عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران و دارای بورد تخصصی در جراحی کودکان و نوزادان است که به پشتوانه سال ها تجربه و جراحی های موفقیت آمیز هیپوسپادیاس، به عنوان یکی از بهترین جراحان هیپوسپادیاس در ایران شناخته می شود.
راه های ارتباط با ما
مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹
تلفن:
منبع: https://dr-ashjaei.com/
:max_bytes(150000):strip_icc()/Are-Thread-Lifts-a-Lower-Stakes-Face-Lift-Alternative-2000-98ea7b7a42da4395928f3357c1a49620.jpg)
بلفاروپلاستی و لیفت با نخ هر دو روش‌های زیبایی هستند که برای جوان‌سازی ظاهر چشم‌ها استفاده می شوند، اما اساساً عمل‌هایی متفاوت با اهداف و نتایج متفاوت هستند.
بلفاروپلاستی که به عنوان جراحی پلک نیز شناخته می شود، یک عمل جراحی است که پلک های بالا یا پایین را هدف قرار می دهد تا پوست، چربی و ماهیچه های اضافی را از بین ببرد.
این باعث می شود ظاهری جوان تر و با طراوت داشته باشید. بلفاروپلاستی یک عمل محبوب در بین افرادی است که دچار افتادگی پوست یا کیسه های زیر چشم می شوند و همچنین افرادی که پلک هایشان بینایی آنها را مختل می کند.
این روش معمولاً شامل ایجاد یک برش در چین‌های طبیعی پلک است که از طریق آن جراح بافت اضافی را برمی‌دارد و پوست باقی‌مانده را سفت می‌کند تا کانتور صاف‌تر و جوان‌تری ایجاد کند.
از طرف دیگر لیفت با نخ یک روش کم تهاجمی است که شامل استفاده از بخیه برای کشیدن پوست و تغییر موقعیت بافت زیرین است.
این روش اغلب برای کشیدن پوست افتاده روی صورت، از جمله ابرو، وسط صورت، گردن و گردن استفاده می شود.
در مورد چشم ها می توان از لیفت با نخ برای کشیدن ابروها و کاهش افتادگی پلک یا کلاهک استفاده کرد.
چندین تفاوت کلیدی بین بلفاروپلاستی و لیفت با نخ وجود دارد:
جراحی در مقابل غیر جراحی: بلفاروپلاستی یک روش جراحی است که نیاز به برش و بیهوشی دارد، در حالی که لیفت با نخ یک روش غیر جراحی است که می تواند تحت بی حسی موضعی یا حتی بدون بیهوشی انجام شود.
مدت زمان و بهبودی: بلفاروپلاستی روشی گسترده‌تر از لیفت با نخ است، به این معنی که معمولاً به دوره نقاهت طولانی‌تری نیاز دارد.
بیمارانی که تحت عمل بلفاروپلاستی قرار می‌گیرند می‌توانند انتظار داشته باشند که یک یا دو هفته از محل کار خود مرخصی داشته باشند.
برای چندین هفته از انجام فعالیت‌های سنگین خودداری کنند. در مقابل، اکثر بیمارانی که تحت لیفت با نخ قرار می‌گیرند، می‌توانند فعالیت‌های عادی خود را ظرف یک یا دو روز پس از عمل از سر بگیرند.
نتایج: در حالی که هم بلفاروپلاستی و هم لیفت با نخ می‌توانند ظاهر چشم‌ها را بهبود بخشند و افتادگی یا سرپوش را کاهش دهند، نتایج بلفاروپلاستی نسبت به لیفت با نخ چشمگیرتر و ماندگارتر است.
بلفاروپلاستی می تواند تا 10 سال طول بکشد، در حالی که لیفت با نخ معمولا 1-2 سال طول می کشد.
جای زخم: بلفاروپلاستی شامل ایجاد برش در چین های طبیعی پلک است که به این معنی است که خطر ایجاد جای زخم وجود دارد.
با این حال، در دستان یک جراح با تجربه، برش ها می توانند به خوبی پنهان شده و به سختی قابل توجه باشند.
از طرف دیگر لیفت با نخ شامل قرار دادن بخیه های ریز زیر پوست است که به این معنی است که خطر ایجاد جای زخم وجود ندارد.
هزینه: بلفاروپلاستی روشی گران‌تر از لیفت با نخ است. هزینه بلفاروپلاستی بسته به وسعت جراحی، تجربه جراح و اینکه آیا سایر روش‌ها با آن ترکیب می‌شوند می‌تواند متفاوت باشد.
لیفت با نخ معمولاً هزینه کمتری نسبت به بلفاروپلاستی دارد، اگرچه هزینه آن بسته به تعداد نخ های استفاده شده و تخصص پزشک می تواند متفاوت باشد.
به طور خلاصه، بلفاروپلاستی و لیفت با نخ می‌توانند روش‌های موثری برای جوان‌سازی ظاهر چشم‌ها و کاهش افتادگی یا سرپوش باشند.
تصمیم گیری در مورد اینکه کدام روش در مرکز جراحی انتخاب شود به عوامل متعددی از جمله وسعت مشکل، اهداف و ترجیحات بیمار، و تجربه و تخصص جراح بستگی دارد.
بیماران باید با یک جراح زیبایی واجد شرایط و با تجربه مشورت کنند تا بهترین برنامه درمانی را برای نیازهای منحصر به فرد و آناتومی خود تعیین کنند.
اینکه شما کاندیدای بهتری برای بلفاروپلاستی یا لیفت با نخ هستید به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله میزان افتادگی پوست، اهداف و ترجیحات شما، و سلامت کلی و سابقه پزشکی شما.
اگر پوست پلک بالایی یا پایینی شما افتادگی قابل توجهی دارد یا اگر افتادگی پوست بینایی شما را مختل می کند، بلفاروپلاستی ممکن است گزینه بهتری باشد.
بلفاروپلاستی یک عمل جراحی است که شامل برداشتن پوست، چربی و ماهیچه اضافی از پلک ها برای ایجاد ظاهری جوان تر و آرام تر است.
این روش همچنین می تواند سایر علائم پیری مانند خطوط ریز و چین و چروک دور چشم را برطرف کند.
در مقابل، لیفت با نخ ممکن است گزینه بهتری باشد، اگر پوست افتاده و خفیف تا متوسط روی ابروها، وسط صورت یا گردن خود دارید.
لیفت با نخ یک روش کم تهاجمی است که شامل استفاده از بخیه برای لیفت و تغییر موقعیت پوست و بافت زیرین است.
این روش سریع است و به زمان کوتاهی نیاز دارد و آن را به گزینه ای محبوب برای افرادی تبدیل می کند که می خواهند بدون انجام عمل جراحی ظاهر خود را جوان کنند.
بلفاروپلاستی معمولاً برای افرادی با افتادگی قابل توجه پوست، به ویژه در پلک های فوقانی توصیه می شود. همچنین گزینه خوبی برای کسانی است که دارای رسوبات چربی اضافی در پلک هستند که باعث پف یا کیسه های زیر چشم می شود.
با این حال، از آنجایی که این یک روش جراحی است، به زمان بهبودی طولانی تری نیاز دارد و خطر عوارض بیشتری را به همراه دارد. از طرف دیگر لیفت با نخ گزینه خوبی برای کسانی است که دارای افتادگی خفیف تا متوسط پوست هستند و نمی خواهند تحت عمل جراحی قرار بگیرند یا زمان بهبودی کوتاه تری داشته باشند.
همچنین برای کسانی که می خواهند مناطق خاصی مانند گوشه بیرونی چشم یا خط ابرو را هدف قرار دهند، انتخاب خوبی است.
در نهایت، بهترین راه برای تعیین اینکه کدام روش برای شما مناسب است، مشورت با یک جراح زیبایی واجد شرایط است که می تواند نیازها و اهداف فردی شما را ارزیابی کند و بهترین اقدام را توصیه کند.
به طور خلاصه، بلفاروپلاستی و لیفت با نخ راه‌های موثری برای دستیابی به ظاهری جوان‌تر و با طراوت در اطراف چشم هستند.
تصمیم برای انجام هر یک از این روش ها به عوامل مختلفی از جمله شدت افتادگی پوست، سلامت کلی و ترجیحات شخصی شما بستگی دارد.
دکتر آرمیتا آقاپور با سالها سابقه در زمینه زیبایی و جوان سازی یکی از بهترین و شناخته شده ترین پزشکان زیبایی در تهران هستند.
اطلاعات تماس
آدرس: تهران، شهرآرا پاتریس لومومبا، نبش کوچه نوزدهم غربی، ساختمان پزشکان، پلاک ۱۸۲طبقه اول
شماره تماس: ۸۸۲۸۸۱۶۸
منبع: https://dr-aghapour.com/
بیماری روماتیسمی قلب (RHD) یک بیماری قلبی تهدید کننده زندگی است که در نتیجه آسیب دریچه های قلب ناشی از یک یا چند دوره تب روماتیسمی، یک واکنش التهابی خود ایمنی به عفونت با باکتری استرپتوکوک (فارنژیت استرپتوکوکی یا گلودرد استرپتوکوکی) است.
باکتری استرپتوکوک پیوژنز (استرپتوکوک گروه A) می تواند به راحتی از فردی به فرد دیگر مانند سایر عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی منتقل شود. این عفونت ها بیشتر در دوران کودکی دیده می شوند.
در برخی موارد، عفونت‌های مکرر استرپتوکوکی می‌تواند منجر به تب روماتیسمی شود، که زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی در برابر بافت‌های بدن واکنش نشان می‌دهد، از جمله التهاب و زخم دریچه‌های قلب.
بیماری روماتیسمی قلب در اثر آسیب به دریچه های قلب و عضله قلب ناشی از التهاب و اسکار ناشی از تب روماتیسمی ایجاد می شود.
بیماری روماتیسمی قلبی یک مشکل بهداشت عمومی قابل پیشگیری و در عین حال جدی در کشورهای با درآمد کم و متوسط و در جوامع حاشیه نشین در کشورهای با درآمد بالا، از جمله جمعیت های بومی است.
بیماری روماتیسمی قلبی که پس از جنگ جهانی دوم در اروپا بسیار شایع بود، اکنون بیشتر کشورهای با درآمد کم و متوسط را تحت تاثیر قرار می دهد، به ویژه در جنوب صحرای آفریقا، خاورمیانه، آسیای جنوب شرقی و غرب اقیانوس آرام.
سالانه بیش از 300000 نفر به دلیل RHD جان خود را از دست می دهند و 40 میلیون نفر دیگر با این بیماری زندگی می کنند که بیشتر آنها کودکان و نوجوانان در کشورهای با درآمد کم و متوسط هستند، به ویژه در کشورهایی که فقر گسترده است و دسترسی به خدمات بهداشتی محدود است.
عوامل اجتماعی-اقتصادی و محیطی مانند مسکن نامناسب، سوءتغذیه، ازدحام بیش از حد و فقر از عوامل شناخته شده ای هستند که در بار تب روماتیسمی و بیماری روماتیسمی قلبی نقش دارند.
بیماری روماتیسمی قلبی ناشی از تب روماتیسمی است، یک بیماری التهابی که می تواند بسیاری از بافت های همبند، به ویژه در قلب، مفاصل، پوست یا مغز را تحت تاثیر قرار دهد.
دریچه های قلب ممکن است ملتهب شده و به مرور زمان زخمی شوند. این می تواند منجر به باریک شدن یا نشتی دریچه قلب شود و عملکرد طبیعی قلب را سخت تر کند. این ممکن است سال ها طول بکشد تا ایجاد شود و می تواند منجر به نارسایی قلبی شود.
تب روماتیسمی در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما معمولا در کودکان 5 تا 15 ساله رخ می دهد. در کشورهای توسعه یافته مانند ایالات متحده نادر است.
عفونت های استرپتوکوکی درمان نشده یا کامل درمان نشده می تواند خطر ابتلا به بیماری روماتیسمی قلبی را افزایش دهد. کودکانی که به طور مکرر دچار عفونت گلودرد استرپتوکوکی می شوند، در معرض خطر ابتلا به تب روماتیسمی و بیماری روماتیسمی قلبی هستند.
سابقه اخیر عفونت استرپتوکوکی یا تب روماتیسمی کلید تشخیص بیماری روماتیسمی قلبی است. علائم تب روماتیسمی متفاوت است و معمولاً 1 تا 6 هفته پس از حمله گلودرد استرپتوکوکی شروع می شود.
در برخی موارد، عفونت ممکن است خیلی خفیف بوده باشد که تشخیص داده نشده باشد، یا ممکن است تا زمانی که فرد به پزشک مراجعه کند از بین رفته باشد.
اینها شایع ترین علائم تب روماتیسمی هستند:
علائم بیماری روماتیسمی قلبی به میزان آسیب دریچه بستگی دارد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
افراد مبتلا به بیماری روماتیسمی قلبی، عفونت استرپتوکوکی داشته یا اخیراً داشته اند. کشت گلو یا آزمایش خون ممکن است برای بررسی استرپتوکوک استفاده شود.
آنها ممکن است سوفل داشته باشند که ممکن است در طول یک معاینه فیزیکی معمول شنیده شود. سوفل ناشی از نشت خون در اطراف دریچه آسیب است. سوفل زمانی ایجاد می‌شود که بافت‌های ملتهب قلب حرکت کنند یا روی یکدیگر ساییده شوند.
همراه با یک تاریخچه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی، آزمایش‌هایی که برای تشخیص بیماری روماتیسمی قلب استفاده می‌شوند ممکن است شامل موارد زیر باشد:
اکوکاردیوگرافی (اکو). این آزمایش از امواج صوتی برای بررسی حفره ها و دریچه های قلب استفاده می کند. امواج صوتی پژواک تصویری را بر روی صفحه نمایش ایجاد می کنند، زیرا مبدل اولتراسوند از روی پوست روی قلب عبور می کند.
اکو می تواند آسیب به فلپ های دریچه، جریان برگشت خون از طریق دریچه نشتی، مایع اطراف قلب و بزرگ شدن قلب را نشان دهد. این مفیدترین آزمایش برای تشخیص مشکلات دریچه قلب است.
الکتروکاردیوگرام (ECG). این تست قدرت و زمان فعالیت الکتریکی قلب را ثبت می کند. ریتم های غیر طبیعی (آریتمی یا دیس ریتمی) را نشان می دهد و گاهی اوقات می تواند آسیب عضله قلب را تشخیص دهد. حسگرهای کوچکی به پوست شما چسبانده می شوند تا فعالیت الکتریکی را دریافت کنند.
اشعه ایکس قفسه سینه. ممکن است برای بررسی ریه‌های شما و بررسی بزرگ شدن قلب شما یک عکس اشعه ایکس انجام شود.
ام آر آی قلب. این یک تست تصویربرداری است که تصاویر دقیقی از قلب می گیرد. ممکن است برای مشاهده دقیق تر دریچه های قلب و عضله قلب استفاده شود.
آزمایشات خون. ممکن است برای بررسی عفونت و التهاب از آزمایش‌های خون خاصی استفاده شود.
درمان تا حد زیادی به میزان آسیب وارد شده به دریچه های قلب بستگی دارد. در موارد شدید، درمان ممکن است شامل جراحی برای تعویض یا ترمیم دریچه به شدت آسیب دیده باشد.
بهترین درمان پیشگیری از تب روماتیسمی است. آنتی بیوتیک ها معمولا می توانند عفونت های استرپتوکوکی را درمان کنند و از بروز تب روماتیسمی جلوگیری کنند.
داروهای ضد التهابی ممکن است برای کاهش التهاب و کاهش خطر آسیب قلبی استفاده شود. ممکن است برای مدیریت نارسایی قلبی به داروهای دیگری نیاز باشد.
به افرادی که تب روماتیسمی داشته‌اند، معمولاً برای جلوگیری از عفونت‌های مکرر و کاهش خطر آسیب‌های قلبی بیشتر، درمان‌های روزانه یا ماهانه آنتی‌بیوتیک، احتمالاً مادام‌العمر، داده می‌شود. برای کاهش التهاب، آسپرین، استروئیدها یا داروهای غیر استروئیدی ممکن است تجویز شود.
برخی از عوارض بیماری روماتیسمی قلبی عبارتند از:
دکتر رامین بقایی، بهترین متخصص جراحی قلب در تهران
دکتر رامین بقایی متخصص جراحی عمومی و فوق تخصص جراح قلب و عروق در کودکان و بزرگسالان هستند. دکتر رامین بقایی با بیش از 20 سال تجربه درمان و جراحی انواع بیماری‌های قلبی در کودکان و بزرگسالان، به بهترین پزشک متخصص جراحی قلب و عروق در تهران تبدیل شده‌اند.
ایشان همچنین به مدت 3 سال ریاست بخش قلب در بیمارستان مدرس را بر عهده داشتند و دارای بورد جراحی قلب از انجمن جراحان قلب ایران به مدت 6 سال هستند.
دکتر رامین بقایی انواع خدمات مشاوره و درمان اختلالات قلبی را از قبیل پیوند قلب، جراحی آئورت، جراحی دریچه‌های قلبی و … را در مطب خودشان واقع در محله جردن تهران ارائه می‌دهند.
ارتباط با دکتر رامین بقایی
آدرس: تهران – خیابان نلسون ماندلا (جردن)، بالاتر از تقاطع حقانی، خیابان پدیدار، پلاک ۶۲، طبقه سوم، واحد ۳۳
شماره تلفن: ۰۲۱۸۸۶۷۰۳۵۰
منبع: https://dr-baghaei.com/
|
| |
| وب : | |
| پیام : | |
| 2+2=: | |
| (Refresh) | |
|
متن دلخواه شما
|
|
|
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
