فتق شکمي برآمدگي يا تورم در شکم (شکم) يا کشاله ران (قسمت بالاي پاي شما) است. اين اتفاق زماني مي افتد که مقداري از بافت چربي يا بخشي از روده شما از طريق ضعف ديواره شکم شما تحت فشار قرار گيرد.

فتق شکمي چقدر جدي است؟

پاسخ: فتق شکم شايع است و لزوماً خطرناک نيست. اما ، فتق معمولاً به خودي خود بهتر نمي شود. در شرايط نادر ، مي تواند منجر به عوارض تهديد کننده زندگي شود. در نتيجه ، معمولاً جراحي براي فتق دردناک يا بزرگتر توصيه مي شود

انواع فتق شکمي

• فتق کشاله ران (مغبني)

اينگونه فتق سبب برجستگي قسمت کشاله ران و درون کيسه بيضه خواهد شد و اين نوع از فتق در آقايان بيشتر از خانم ها ديده مي شود .

• فتق راني

اين نوع از فتق سبب بيرون زدن قسمت بالاي ران مي گردد، که در خانم ها بيشتر از آقايان ديده مي شود.

• فتق ناف

فتق ناف عبارت است از برجستگي اطراف ناف. اين فتق به دليل اينکه عضلات اطراف ناف نمي تواند کاملاً آن ناحيه را بپوشانند ايجاد مي شود.

• فتق برشي

هنگامي که در محل عمل جراحي، روي جدار شکم برشي ايجاد مي شود، بعلت جدا شدن عضلات از همديگر در محل عمل جراحي پيشين ممکن است بيرون زدگي به وجود بيايد.

علائم فتق در شکم چيست؟

تورم واضح زير پوست شکم يا کشاله ران. ...

احساس سنگيني در شکم که گاهي اوقات همراه با يبوست يا خون در مدفوع است.

ناراحتي در شکم يا کشاله ران هنگام بلند کردن يا خم شدن.

احساس سوزش يا درد در برآمدگي.

چگونه به فتق شکمي مبتلا مي شويد؟

فتق زماني اتفاق مي افتد که عضوي از دهانه عضله يا بافتي که آن را در جاي خود نگه داشته است هل دهد. به عنوان مثال ، روده ها ممکن است از ناحيه ضعيف شده ديواره شکم شکسته شوند. بسياري از فتق ها در شکم بين قفسه سينه و باسن شما ايجاد مي شوند ، اما همچنين مي توانند در قسمت هاي فوقاني ران و کشاله ران ظاهر شوند.

اگر فتق درمان نشود چه اتفاقي مي افتد؟

"فتق به خودي خود بهبود نمي يابد - در صورت عدم درمان ، معمولاً بزرگتر و دردناک تر مي شوند و در برخي موارد خطرات جدي براي سلامتي ايجاد مي کنند." اگر ديواره اي که روده از آن بيرون زده است بسته شود ، مي تواند باعث فتق خفه شود ، که جريان خون در روده را قطع مي کند.

چگونه فتق ديواره شکم را درست مي کنيم؟

فتق توسط جراحان ترميم مي شود. آنها يا با کشيدن عضلات لبه فتق همراه با بخيه (بخيه) يا با قرار دادن مواد مش مصنوعي بر روي نقص ، فتق را مي بندند.

آيا فتق باعث افزايش وزن مي شود؟

علائم فتق شامل درد در شکم ، بيضه يا ناحيه لگن است. افزايش ناگهاني وزن ، سرفه مزمن و برداشتن سنگين مي تواند به ايجاد فتق کمک کند. افراد مي توانند با کنترل سرفه ، جلوگيري از کشيدگي عضلات و کاهش وزن از فتق جلوگيري کنند. قبل از جدي شدن فتق بايد به پزشک مراجعه کنيد.

آيا فتق شکمي مي تواند مشکلات روده اي ايجاد کند؟

در مردان ، فتق هاي بزرگ مي توانند به کيسه بيضه گسترش يافته و باعث درد و تورم شوند. فتق حبس شده. اگر محتويات فتق در نقطه ضعف ديواره شکم به دام بيفتد ، مي تواند روده را مسدود کرده و منجر به درد شديد ، حالت تهوع ، استفراغ و عدم توانايي در حرکات روده يا دفع گاز شود.

چه چيزي مي تواند با فتق اشتباه شود؟

طبق گفته SLS ، فتق در خانم ها ممکن است به درستي تشخيص داده نشود و در عوض مي تواند کيست تخمدان ، فيبروم ، آندومتريوز يا ساير مشکلات شکمي باشد. فتق زنان مي تواند کوچک و داخلي باشد. طبق SLS ممکن است برآمدگي نباشد که در امتحان احساس شود يا در خارج از بدن قابل مشاهده باشد.

فتق نافي

طبق کالج جراحان آمريکا ، تخمين زده مي شود که 10 درصد از کل فتق هاي معده ، فتق ناف هستند. اين نوع فتق باعث برجستگي قابل مشاهده اي در داخل يا اطراف دکمه شکم مي شود که معمولاً هنگام سرفه يا کشيدگي هنگام دفع مدفوع بدتر است.

چرا معده من بعد از جراحي فتق بزرگتر است؟

نتيجه. تورم پس از ترميم ديواره شکم مي تواند در اثر برآمدگي مش ايجاد شود. برآمدگي پيشرونده ممکن است نتيجه خرابي ايمپلنت مش به دليل طولاني شدن باشد. هنگام انتخاب مش عملي و مناسب براي بازسازي ديواره شکم ، بايد مشخصات مش را در نظر گرفت.

تغيير رويه زندگي

رعايت برخي نکات و تغييراتي در تغذيه فرد مي تواند تا حدودي علائم فتق هاي شکمي را از بين ببرد، ولي باعث بهبودي آن نمي شود. در نتيجه رعايت نکات زير مي تواند به روند درمان کمک کند.

• پرهيز از وعده هاي غذايي سنگين و پر حجم

• خودداري از دراز کشيدن و خم شدن پس از صرف غذا

• حفظ تعادل وزن

• انجام برخي ورزش ها براي تقويت ماهيچه هاي اطراف فتق (لازم به ذکر است انجام غلط ورزش ها مي تواند با افزايش فشار به آن ناحيه، باعث بيرون زدگي بيشتر فتق شکمي شود)

• خودداري از خوردن غذاهايي که رفلکس معده را شدت مي بخشند، مانند غذاهاي تند و حاوي گوجه فرنگي

• کاهش وزن و ترک سيگار براي جلوگيري از ريفلاکس اسيد معده

عمل هايي که براي درمان سرطان تيروئيد استفاده مي شود شامل موارد زير است: از بين بردن تمام يا بيشتر تيروئيد (تيروئيدکتومي). يک عمل برداشتن غده تيروئيد ممکن است شامل برداشتن تمام بافت تيروئيد (تيروئيدکتومي کامل) يا بيشتر بافت تيروئيد (تيروئيدکتومي تقريباً کامل) باشد.

جراحي تيروئيد چقدر خطرناک است؟

جراحي تيروئيد معمولاً يک عمل ايمن است و با ميزان کمي از عوارض همراه است. جراحي تيروئيد يک عمل مشترک است و ممکن است براي چندين اختلال از جمله بزرگ شدن تيروئيد ، پرکاري تيروئيد و سرطان تيروئيد توصيه شود.

آيا تيروئيدکتومي سرطان تيروئيد را درمان مي کند؟

بيشتر سرطان ها با برداشتن غده تيروئيد (تيروئيدکتومي) درمان مي شوند ، اگرچه تومورهاي کوچکي که در خارج از غده تيروئيد گسترش نيافته اند ممکن است فقط با برداشتن طرف تيروئيد حاوي تومور (لوبکتومي) درمان شوند.

جراحى بيماري هاي تيروئيد

هنگامي که غده تيروئيد مبتلا به سرطان تيروئيد شده باشد متخصصان جراحي آن را از طريق عمل جراحي تيروئيد خارج خواهند کرد. البته در مواردي که حتي احتمال سرطان هم زياد باشد، تيروئيد بايد برداشته شود. زماني که اندازه غده تيروئيد بسيار بزرگ شود، طوري که باعث فشار روي راه تنفس يا بلعيدن شود که در اين حالت نيز جراحي تيروئيد بايد انجام شود، حتي اگر غده دچار سرطان نباشد.

اقدامات قبل از عمل تيروئيد

قبل از عمل و آزمايش ها و تصوير برداري هايي  براي ارزيابي انجام ميشود. اين آزمايش شامل: تصوير اشعه ايکس نمونه گيري خون، و آزمايش نوار قلب مي باشد باشد.

ناشتا بودن قبل از عمل و عدم مصرف غذا و نوشيدني از شب قبل.

توضيحات  کاملي از بيماري ، سابقه عمل جراحي و داروهاي استفاده شده را با جراح خود در ميان بگذاريد.

روش هاي جراحى سرطان تيروئيد

در بيشتر موارد براي درمان سرطان تيروئيد، جراحي تيروئيد ضروري است. انتخاب روش جراحي و ساير راهکارهاي درماني به نوع و مرحله سرطان تيروئيد و شدت پيشرفت آن وابسته است. به طور کلي روش هاي درماني موجود عبارتند از:

تيروئيدکتومي(جراحي)

جراحي براي برداشتن و از بين بردن بخشي يا تمام تيروئيد انجام مي شود.

درمان يد راديواکتيو

اين روش توسط تزريق يک ماده راديو اکتيو که از طريق خون حرکت مي کند انجام مي شود و سلول هاي سرطاني را مي کشد.

پرتودرماني خارجي

در اين روش از دستگاهي براي هدايت پرتوهاي مستقيم در سلول هاي سرطاني جهت کشتن آنها استفاده مي شود.

شيمي درماني

در شيمي درماني داروهايي براي کشتن سلول هاي سرطاني مورد استفاده قرار مي گيرد.

جراحي سرطان تيروئيد چه مدت طول مي کشد؟

انجام كامل مراحل تيروئيدكتومي مي تواند مدت زمان زيادي طول بكشد - در بيشتر موارد 3 تا 4 ساعت. جراح شما يک برش کوچک در جلوي گردن ايجاد مي کند و او بايد با احتياط اطراف ساختارهاي حياتي مانند اعصاب صوتي کار کند.

آيا برداشتن تيروئيد جراحي اساسي است؟

تيروئيدکتومي يک عمل جراحي رايج اما مهم با خطرات جدي و عوارض بالقوه است. شما ممکن است گزينه هاي درماني کم تهاجمي داشته باشيد.

آيا سرطان تيروئيد به سرعت گسترش مي يابد؟

يک چهارم افراد مبتلا به سرطان تيروئيد مدولار سابقه خانوادگي اين بيماري را دارند. ژن معيوب (جهش ژنتيکي) ممکن است مقصر باشد. آناپلاستيک: اين سرطان تهاجمي تيروئيد سخت ترين نوع براي درمان است. اين مي تواند به سرعت رشد کند و اغلب به بافت هاي اطراف و ساير قسمت هاي بدن گسترش مي يابد.

جراحي سرطان تيروئيد چقدر جدي است؟

عوارض احتمالي جراحي بيماري هاي تيروئيد عبارتند از: گرفتگي صدا موقتي يا دائمي يا از دست دادن صدا. اين امر مي تواند در صورت تحريک حنجره (جعبه صوتي) يا لوله تنفسي توسط لوله تنفسي که در حين جراحي استفاده شده است ، ايجاد شود. همچنين اگر در حين جراحي اعصاب حنجره (يا تارهاي صوتي) آسيب ببينند ، ممکن است رخ دهد

زخم پاي ديابتي

زخم پاي ديابتي يکي از عوارض عمده ديابت شيرين  است.

بهبود زخم يک مکانيسم عمل ذاتي است که بيشتر اوقات به طور قابل اعتماد کار مي کند. يکي از ويژگي هاي اصلي ترميم زخم ترميم مرحله اي ماتريکس خارج سلولي از دست رفته (ECM) است که بزرگترين جز of لايه پوست پوستي را تشکيل مي دهد. اما در برخي موارد ، برخي اختلالات يا توهين فيزيولوژيکي روند بهبود زخم را مختل مي کند. ديابت شيرين يکي از اين اختلالات متابوليکي است که از مراحل طبيعي روند ترميم زخم جلوگيري مي کند. بسياري از مطالعات يک مرحله التهابي طولاني مدت را در زخم هاي ديابتي نشان مي دهد که باعث تاخير در تشکيل بافت دانه بندي بالغ و کاهش موازي مقاومت کششي زخم مي شود. 

درمان زخم پاي ديابتي بايد شامل: کنترل قند خون ، برداشتن بافت مرده از زخم ، پانسمان زخم و از بين بردن فشار از زخم از طريق تکنيک هايي مانند ريخته گري تماس کامل باشد. در برخي موارد جراحي ممکن است نتايج را بهبود بخشد. اکسيژن درماني هايپرباريک نيز ممکن است کمک کند اما گران است. 

اين بيماري در 15% افراد ديابتي رخ مي دهد ،  و مقدم بر 84% از موارد قطع پاي پايين مربوط به ديابت است.

عوامل خطر

عوامل خطرساز در ايجاد زخم هاي پاي ديابتي عفونت ، سن بالاتر ،  نوروپاتي ديابتي ، بيماري عروق محيطي ، سيگار کشيدن ، کنترل قند خون ضعيف ، زخم هاي قبلي پا  يا قطع عضو ،و ايسکمي است. رگهاي خوني کوچک و بزرگ.  سابقه ابتلا به بيماري پا ، تغيير شکل پا که باعث ايجاد فشار غيرطبيعي مي شود ، کالوس در مناطق تحت فشار نارسايي کليه ، ورم ، توانايي در مراقبت از مراقبت هاي شخصي (به عنوان مثال اختلال بينايي) از ديگر عوامل خطر زخم پاي ديابتي است. 

افراد ديابتي اغلب به دليل چندين فاکتور متابوليک و عصبي عروقي دچار نوروپاتي ديابتي مي شوند. نوروپاتي محيطي به دليل آسيب عصب ديستال و پايين آمدن جريان خون باعث از بين رفتن درد يا احساس انگشتان پا ، پا ، پاها و بازوها مي شود. تاول و زخم در نواحي بي حس شده پا و پاها مانند مفاصل متاتارسو-فالانژ ، ناحيه پاشنه ظاهر مي شود و در نتيجه فشار يا آسيب ديدگي از بين نمي رود و در نهايت به درگاه ورود باکتريها و عفونت تبديل مي شود.

درمان

زخم پا در ديابت به ارزيابي چند رشته اي نياز دارد ، معمولاً توسط متخصص پرستار ديابت ، يک پرستار زنده ماندن در بافت ،  پزشک متخصص غدد ، متخصصان ديابت و جراحان. يک هدف براي بهبود کنترل قند خون ، اگر ضعيف باشد ، بخشي از مديريت را تشکيل مي دهد ، تا سرعت پيشرفت بيماري را کاهش دهد.  افرادي که داراي انگشتان پا به شکل سوسيس ، آزمايش مثبت "پروب استخوان" هستند ، شواهدي وجود دارد که نشان دهنده استئوميليت ، مشکوک به نورو آرتروپاتي ذغال سنگ است ، يا کساني که زخم آنها در طي 4 هفته مراقبت هاي استاندارد بهبود نمي يابد و در آنجا شواهدي وجود دارد که اگزودا از منشا غشا syn سينوويال است . هنگامي که مشکوک به استئوميليت در زخم پا است ، اما در عکسبرداري اشعه ايکس اثبات نمي شود ، بايد اسکن MRI انجام شود.

در رابطه با زخم هاي پا آلوده ، وجود ميکروارگانيسم ها به تنهايي براي تعيين وجود عفونت کافي نيست. علائمي مانند التهاب و چرکي بهترين شاخص براي عفونت فعال هستند. شايعترين ارگانيسم عامل عفونت ، استافيلوکوک است.  اين درمان شامل دبريدمان ، باند مناسب ، مديريت بيماري شرياني محيطي و استفاده مناسب از آنتي بيوتيک ها  (عليه سودوموناس آئروژينوزا ، استافيلوکوک ، استرپتوکوک و سويه هاي بي هوازي) و عروق مجدد شرياني است.

زمان مراجعه به پزشک جهت درمان پاي ديابتي

علايم بيماري خود را يادداشت کنيد تا بتوانيد در تماس تلفني با پزشک ، علايم خود را توضيح دهيد. در زير علايم رايجي را که با مشاهده آن بايد با پزشک معالج مشورت نمايد،آورده ايم . بهتر است با ديدن اين مشکلات درطي 72 ساعت آتي به پزشک مراجعه کنيد:

هر گونه تروما (آسيب ) به پاها حتي اگر بسيار ناچيز باشد نياز به معاينه ي پزشکي دارد. حتي جراحت هاي کوچک مي تواند به عفونت هاي جدي بيانجامد.

درد ملايم تا متوسط موقت در پاها علامتي جدي نيست ، اما دردهاي ثابت هرگز طبيعي نيستند و بايد انها را جدي تلقي کرد.

تاول، جراحت يا زخم جديد با اندازه ي کمتر از يک اينچ (54/2 سانتي متر) مي تواند به يک مشکل جدي تبديل شود.

بيماران بايد با پزشک خود کلاسهاي آموزشي براي چگونگي درمان زخم ها بگذرانند.

هر ناحيه ي گرم ، قرمز يا متورم بروي پاها مي تواند علامت اوليه عفونت يا التهاب باشد.توجه به اين علايم اوليه مي تواند از بروز عوارض جدي پيشگيري کند.

درد، قرمزي و تورم اطراف ناخن هاي پا مي تواند نشانه اي از رشد ناخن در گوشه ي آن باشد . اين مسئله يکي از عوامل عفونت و قطع پا در افراد ديابتي است. تشخيص زود هنگام و درمان سريع آن بسيار مهم و ضروري است.

بي حسي جديد يا دائمي در پاها مي تواند علامتي از تخريب عصب ديابتي (نوروپاتي ) يا اختلال در گردش خون در پاها باشد. هر دو اين شرايط سبب قرار دادن بيمار در معرض خطر ابتلا به عوارض جديد از جمله عفونت و قطع عضو مي شود.

مشکل در راه رفتن مي تواند به دليل آرتريت ديابتي (charcot’s joints)باشد که معمولاً علامت گرفتگي غير طبيعي يا فشار بروي پا يا نامناسب بودن کفش ها مي باشد . مداخلات اوليه کليد اصلي پيشگيري از ايجاد مشکلات جدي پا از جمله زمين خوردن، جراحت پوست اندام انتهاي (پا) و عفونت مي باشد.

خارش دائمي پاها علامت عفونت قارچي يا خشکي پوست است که هر دو اين موارد مي تواند به ايجاد عفونت منجر گردد.

تشکيل پينه يا ميخچه بروي پا را بايد جدي گرفت و بايد اين ضايعات زير نظر متخصص از روي پا برداشته شوند. از دستکاري يا برداشتن اين ضايعات در خانه يا بوسيله ي اسيدهاي ضعيف .

تب به دماي بيش از 37 درجه سانتي گراد يا 98?6درجه ي فارنهايت اطلاق مي شود وجود تب همراه با ساير علايم يا حتي تب به تنهايي ، بايد سريعاً به پزشک گزارش شود.

تشخيص و درمان

هدف اصلي در درمان زخم پا ، دستيابي به درمان در اسرع وقت است. هرچه سريعتر بهبود يابد ، احتمال عفونت کمتر است.

چندين فاکتور اصلي در درمان مناسب زخم پاي ديابتي وجود دارد:

• پيشگيري از عفونت
• کاهش فشار از منطقه ، به نام "بارگيري خارج"
• از بين بردن پوست و بافت هاي مرده ، "از بين بردن" ناميده مي شود
• استفاده از دارو يا پانسمان بر روي زخم
• مديريت گلوکز خون و ساير مشکلات سلامتي

همه زخم ها آلوده نيستند. با اين حال ، اگر متخصص غدد پا عفونت را تشخيص دهد ، يک برنامه درماني آنتي بيوتيک ، مراقبت از زخم و احتمالاً بستري در بيمارستان ضروري است.

براي جلوگيري از ابتلا به زخم ، مهم است:

• سطح گلوکز خون را تحت کنترل دقيق نگه داريد.
• زخم را تميز و بانداژ کنيد.
• با استفاده از پانسمان يا پانسمان زخم ، روزانه زخم را تميز کنيد. 
• از پابرهنه راه رفتن بپرهيزيد.

جلوگيري

بهترين راه براي درمان زخم پاي ديابتي در وهله اول جلوگيري از پيشرفت آن است. رهنمودهاي پيشنهادي شامل مراجعه مداوم به يک متخصص غدد مطب است. پزشک متخصص غدد مي تواند تشخيص دهد که آيا در معرض خطر ابتلا به زخم پا هستيد يا خير يا راهکارهايي براي پيشگيري اجرا مي کند.

کاهش عوامل خطر اضافي مانند سيگار کشيدن ، نوشيدن الکل ، کلسترول بالا و افزايش قند خون در پيشگيري و درمان زخم پاي ديابتي مهم است. پوشيدن کفش و جوراب مناسب کمک زيادي به کاهش خطرات خواهد کرد. پزشک متخصص پا مي تواند در انتخاب کفش مناسب راهنمايي کند.

يادگيري نحوه بررسي پاها بسيار مهم است تا بتوانيد هرچه زودتر يک مشکل احتمالي پيدا کنيد. هر روز پاها را بازرسي کنيد - به خصوص کف پا و بين انگشتان پا - از نظر بريدگي ، کبودي ، ترک ، تاول ، قرمزي ، زخم و هرگونه نشانه غيرطبيعي. هر بار که به يک ارائه دهنده خدمات بهداشتي مراجعه مي کنيد ، کفش ها و جوراب هاي خود را برداريد تا پاهاي شما معاينه شود. هر مشکلي که کشف شد بايد در اسرع وقت به پزشک متخصص غدد خود گزارش شود. مهم نيست که چقدر ساده به نظر مي رسند.

برداشتن كيسه صفرا به روش لاپاراسكوپي چيست؟

برداشتن لاپاراسكوپي متداول ترين نوع جراحي برداشتن كيسه صفرا است. به طور رسمي به عنوان كوله سيستكتومي لاپاراسكوپي شناخته مي شود. چرا برداشتن كيسه صفرا به روش لاپاراسكوپي انجام مي شود؟ دليل اصلي برداشتن كيسه صفرا وجود سنگ صفرا و عوارض ناشي از آن است. وجود سنگهاي صفراوي را كولليتيتازيس مي گويند.

آيا مي توانيد كيسه صفرا را با لاپاراسكوپ خارج كنيد؟

جراحي براي برداشتن كيسه صفرا با لاپاراسكوپ نيازي به برش عضلات شكم شما به همان روشي نيست كه در جراحي باز داريد. با كولسيستكتومي لاپاراسكوپي ممكن است شما زودتر به كار خود برگرديد ، بعد از جراحي درد كمتري داشته باشيد و مدت زمان بستري در بيمارستان و مدت زمان بهبودي كوتاهتر باشد.

بعد از جراحي كيسه صفرا با لاپاراسكوپي چه اتفاقي مي افتد؟

وقتي جراح شما از نتايج راضي است ، آنها برش ها را بخيه زده و پانسمان مي كنند. پس از انجام اين عمل ، شما را به اتاق بازگرداند تا از بيهوشي بهبود يابد. علائم حياتي شما در تمام مدت از نزديك كنترل مي شود. بيشتر افراد مي توانند بعداً در همان روز جراحي به خانه خود بروند.

مصرف دارو و سنگ كيسه صفرا

سنگ هاي كيسه صفرا از بيماريهايي شايع مي باشد كه تنها درمان قطعي آن برداشتن كيسه صفرا و به اصطلاح كوله سيستكتومي مي باشد. مصرف دارو در درمان سنگ كيسه صفرا جايگاهي ندارد و گاه مصرف داروهايي كه سبب شكستن سنگ هاي كيسه صفرا مي شود سبب خرد شدن و كوچك شدن سنگ ها شده و  سنگ هاي ريز وارد مجاري صفراوي ميشوندكه اين امرمنجر به  انسداد صفراوي وايكتر (زردي) و مشكل تر شدن درمان مي گردد.

با توجه به توضيحات فوق لذا عليرغم اينكه برخي پزشكان داروهايي از دسته Chenodeoxycholic acid كه با نامهاي تجارتي مختلف در بازار وجود دارد را تجويز مي كنند، مصرف اين داروها به هيچ عنوان توصيه نمي شود.

درمان جراحي سنگ كيسه صفرا درگذشته در بيماراني كه دچار درد هاي شكمي و يا التهاب حاد كيسه صفرا  (biliary colic و يا كوله ستيت حاد) ميشدند و در بيماران مسن مبتلا به ديابت توصيه ميشد. اما امروزه باتوجه به اينكه انجام كوله سيستكتومي توسط روش هايي با تهاجم كم امكان پذيراست،

در بيماران مبتلا به سنگ كيسه صفرا بدون علامت اختصاصي نيز مي توان اين عمل را با دوره نقاهت بسياركوتاه پس از عمل انجام داد.

آيا بازسازي عروق ريوي با نارسايي قلبي ارتباط دارد؟

بيماري ريوي در بيماران مبتلا به نارسايي قلبي شايع است ، از طريق عوامل خطر مشترك و مكانيسم هاي پاتوفيزيولوژيك. بازسازي عروق ريوي نامطلوب و التهاب سيستميك مزمن مشخصه هر دو بيماري است.

سن چگونه بر جراحي تأثير مي گذارد؟

سن. سن ممكن است خرد را به همراه داشته باشد اما احتمال بيشتري براي مشكلات سلامتي نيز به همراه دارد و برخي از مشكلات سلامتي ممكن است براي بهتر شدن شما نياز به جراحي داشته باشند. در واقع ، از هر 10 نفر 1 نفر كه عمل جراحي انجام مي دهد ، 1 نفر 65 سال يا بالاتر است. اگرچه سن بالا باعث مي شود عمل جراحي بيشتر شود ، اما همچنين مي تواند در هنگام انجام اقدامات بالقوه شما را براي خطرات افزايش دهد.

آيا جراحي براي افراد مسن بي خطر است؟

جراحي خطرات جدي را براي افراد مسن ايجاد مي كند ، افرادي كه بيهوشي را به خوبي انجام نمي دهند و بهبود پوست آنها بيشتر طول مي كشد. مطالعات نشان مي دهد در ميان سالمنداني كه تحت عمل جراحي شكم فوري يا فوري قرار مي گيرند ، 20 درصد در طي 30 روز مي ميرند.

جراحي دستگاه گوارش چيست؟

جراحي دستگاه گوارش درماني براي بيماري هاي قسمت هايي از بدن است كه در هضم نقش دارند. اين شامل مري (ee-sof-uh-gus) ، معده ، روده كوچك ، روده بزرگ و راست روده است. همچنين شامل كبد ، كيسه صفرا و لوزالمعده است.

متخصص گوارش چه نوع جراحي را انجام مي دهد؟

يك متخصص گوارش جراحي انجام نمي دهد. كار وي محدود به تشخيص و معالجه پزشكي است. با اين حال ، تحت طبقه بندي وسيع جراحي ، متخصصان گوارش روش هايي مانند بيوپسي كبد و معاينات آندوسكوپيك (مايع) ، معده ، روده كوچك و بزرگ را انجام مي دهند.

جراحي فوقاني معده چيست؟

درمان جراحي بيماري هاي مثانه صفرا ، كبد و لوزالمعده (سيستم كبدي صفراوي) و مري ، معده و روده كوچك (دستگاه گوارش فوقاني) تحت مراقبت جراح عمومي انجام مي شود كه علاقه خاصي به جراحي دستگاه گوارش فوقاني دارد.

متخصص گوارش چه كاري انجام مي دهد؟

يك متخصص گوارش متخصص سلامت دستگاه گوارش و مسائل مربوط به معده ، روده و روده است ، اما همچنين شامل تعدادي از اندام هاي ديگر مربوط به كل دستگاه گوارش است. بين زمان ورود غذا به دهان و تا دفع مواد از بدن ، اتفاقات زيادي مي افتد.

زمان بهبودي براي جراحي روده چقدر است؟

بعد از 1 تا 2 هفته ممكن است بتوانيد به بيشتر روال عادي خود مانند راه رفتن و كار برگرديد. سعي نكنيد چيزي را كه بيش از 10 پوند است بلند كنيد يا ورزش شديد را انجام دهيد تا زماني كه پزشك خوب شود. بهبودي كامل معمولاً حدود 6 هفته طول مي كشد.

چگونه متخصص گوارش معده شما را بررسي مي كند؟

آندوسكوپي دستگاه گوارش فوقاني (يا دستگاه گوارش) آزمايشي است كه به پزشك اجازه مي دهد تا داخل مري ، معده و قسمت اول روده كوچك شما را بنام دوازدهه مشاهده كند. مري لوله اي است كه غذا را به معده شما مي رساند. پزشك از يك لوله نازك و سبك استفاده مي كند كه خم مي شود.

بعد از جراحي شكم چقدر بايد راه برويد؟

هدف هر روز راه رفتن به تدريج افزايش مسافت است. شما بايد اين هدف را داشته باشيد كه بتوانيد هر روز دو تا سه ماه پس از عمل 30 دقيقه پياده روي كنيد.

بالش هاي اضافي در دست داشته باشيد

يك بالش بين زانوها و ديگري كه در برابر معده قرار دارد به شما در ايجاد ناراحتي در هنگام خواب بعد از جراحي كمك مي كند. بالش بدن نيز انتخاب خوبي براي تكيه دادن هنگام خوابيدن است. علاوه بر اين ، براي راحتي بيشتر ، روي هر صندلي كه نشسته ايد يك يا دو بالش بگذاريد.

چرا شما به يك متخصص گوارش ارجاع مي شويد؟

اگر علائمي مانند حركات غيرطبيعي روده ، خونريزي مقعدي ، دل درد مكرر ، درد شكم ، نفخ شكم ، مشكل در بلع يا سنين بالا را داريد كه مي توانيد به طور منظم غربالگري سرطان روده بزرگ را انجام دهيد ، ممكن است به شما آموزش داده شود كه به متخصص گوارش ، متخصص بيماري هاي گوارشي مراجعه كنيد. .

آيا جراحي انسداد روده جدي است؟

اين جراحي در بيمارستان با بيهوشي عمومي انجام مي شود. مي توان آن را از قبل برنامه ريزي كرد ، اما گاهي اوقات جراحي انسداد روده به دليل وخيم شدن سريع و عوارض تهديد كننده زندگي بايد به عنوان يك روش اورژانسي انجام شود.

آيا براي آندوسكوپي مجبوريد لباس خود را دربياوريد؟

اگرچه دارويي براي كمك به آرامش شما تجويز مي شود ، اما هنوز هم آندوسكوپي مي تواند موجب ناراحتي شود. حتماً لباس راحتي بپوشيد و از پوشيدن جواهرات خودداري كنيد. قبل از عمل از شما خواسته مي شود كه عينك يا دندان مصنوعي را برداريد.

آيا شما براي آندوسكوپي به خواب رفته ايد؟

تمام روشهاي آندوسكوپي شامل درجاتي از آرام بخشي است ، كه باعث آرامش شما و رفلكس گگ شما مي شود. آرام ماندن در حين عمل باعث خواب متوسط ??تا عميق شما مي شود ، بنابراين هنگام قرار دادن آندوسكوپ از طريق دهان و معده ، هيچ گونه ناراحتي نخواهيد داشت.

منابع:

https://drsetayesh.com/%d8%ac%d8%b1%d8%a7%d8%ad%db%8c-%da%af%d9%88%d8%a7%d8%b1%d8%b4/

http://drsetayesh.parsiblog.com/

 عمل Whipple

يک عمل پيچيده براي برداشتن سر لوزالمعده ، قسمت اول روده کوچک (اثني عشر) ، کيسه صفرا و مجراي صفراوي است.

از روش Whipple براي درمان تومورها و ساير اختلالات لوزالمعده ، روده و مجاري صفراوي استفاده مي شود. اين جراحي است که اغلب براي درمان سرطان لوزالمعده استفاده مي شود و محدود به سر پانکراس است. بعد از انجام عمل Whipple ، جراح اندام هاي باقي مانده را دوباره وصل مي کند تا به شما امکان هضم غذا به طور معمول پس از جراحي را بدهد.

روش Whipple ممکن است يک گزينه درماني براي افرادي باشد که لوزالمعده ، اثني عشر يا مجاري صفراوي آنها تحت تأثير سرطان يا ساير اختلالات است. لوزالمعده عضوي حياتي است که در قسمت فوقاني شکم ، پشت شکم شما قرار دارد. از نزديک با کبد و مجاري حامل صفرا کار مي کند. پانکراس آنزيم هايي آزاد مي کند (ترشح مي کند) که به شما در هضم غذا ، به ويژه چربي ها و پروتئين ها کمک مي کند. پانکراس همچنين هورمونهايي ترشح مي کند که به کنترل قند خون شما کمک مي کند.

پزشک شما ممکن است براي درمان يک روش Whipple توصيه کند:

    سرطان پانکراس
    کيست هاي لوزالمعده
    تومورهاي لوزالمعده
    پانکراتيت
    سرطان آمپولار
    سرطان مجاري صفراوي
    تومورهاي عصب اعصاب و غدد
    سرطان روده کوچک
    ضربه به لوزالمعده يا روده کوچک
    ساير تومورها يا اختلالات مربوط به لوزالمعده ، دوازدهه يا مجاري صفراوي

جراحي براي سرطان لوزالمعده چقدر موفق است؟

وقتي اين عمل در بيمارستان هاي کوچک يا توسط پزشکان با تجربه کمتر انجام مي شود ، ممکن است حدود 15? از بيماران در اثر عوارض جراحي جان خود را از دست دهند. در مقابل ، هنگامي که اين عمل در مراکز سرطاني توسط جراحاني انجام مي شود که در اين عمل جراحي انجام مي شوند ، کمتر از 5? بيماران در نتيجه مستقيم جراحي مي ميرند.

ميزان موفقيت بعد از جراحي ويپل چقدر است؟

به طور کلي ، ميزان بقاي پنج ساله پس از عمل Whipple حدود 20 تا 25? است. حتي اگر اين روش تومور قابل مشاهده را با موفقيت برطرف کند ، ممکن است برخي از سلولهاي سرطاني در جاهاي ديگر بدن گسترش يافته باشند ، جايي که مي توانند تومورهاي جديد ايجاد کنند و در نهايت باعث مرگ شوند.

سرطان لوزالمعده در کجا گسترش مي يابد؟

سرطان هاي لوزالمعده اغلب ابتدا در داخل شکم (شکم) و به کبد گسترش مي يابند. آنها همچنين مي توانند به ريه ها ، استخوان ، مغز و ساير اندام ها سرايت کنند

بعد از جراحي سرطان لوزالمعده چه اتفاقي مي افتد؟

احتمالاً در حدود 1 ماه ديگر مي توانيد به محل کار يا روال عادي خود برگرديد. احتمالاً حدود 3 ماه طول خواهد کشيد تا قدرت شما کاملاً برگردد. شما ممکن است به درمان بيشتر سرطان مانند شيمي درماني يا پرتودرماني نياز داشته باشيد. غذا ممکن است براي شما طعم خوبي نداشته باشد و طعم فلزي داشته باشد.

آيا برداشتن پانکراس شما عمل بزرگي است؟

شما بخشي از پانکراس خود را پشت سر گذاشته ايد. بنابراين شما نيازي به آنزيم يا انسولين نخواهيد داشت. اما مانند انواع ديگر جراحي براي درمان سرطان لوزالمعده ، اين عمل جراحي بزرگ و بيهوشي طولاني مدت را در پي دارد.

آيا مي توانيد از جراحي ويپل بميريد؟

پس از معرفي روش ويپل ، بسياري از جراحان تمايلي به انجام آن نداشتند زيرا اين ميزان مرگ و مير بالا بود. به تازگي در دهه 1970 ، تا 25? بيماران يا در حين جراحي يا کمي بعد از آن فوت کرده اند.

آيا جراحي ويپل دردناک است؟

بعد از انجام عمل Whipple چه احساسي خواهم داشت؟ پس از جراحي ، ممکن است از محل برش درد احساس کنيد. چندين روز پس از جراحي مي توانيد از طريق دهان خوردن و آشاميدن را از سر بگيريد.

بعد از جراحي ويپل چگونه غذا مي خوريد؟

بر خوردن پروتئين کافي تمرکز کنيد ، زيرا اين امر به بدن کمک مي کند تا پس از جراحي سرطان لوزالمعده (پانکراس) بهبود يابد. از غذاهاي سرشار از فيبر نامحلول مانند غلات کامل خودداري کنيد ، زيرا هضم بلافاصله بعد از جراحي براي بسياري از آنها سخت است. تا زماني که سيستم شما برطرف شود ، غذاهاي "سفيد" مانند برنج سفيد ، ماکاروني ، نان و کراکر بخوريد.

آيا مي توانم شير را بعد از جراحي بنوشم؟

محصولات لبني کم چربي را جايگزين کنيد

لبنيات منبع عالي پروتئين است که براي بهبودي پس از جراحي ضروري است. گرچه بسياري از افراد دريافتند که مصرف محصولات لبني منجر به يبوست پس از جراحي مي شود.

آيا بعد از جراحي مي توانم موز بخورم؟

پنير کلبه ماست (نرم يا منجمد). پودينگ / کاستارد. ميوه هاي نرم (موز ، پاپايا ، انواع توت ها ، کنسرو هلو يا گلابي)

 ماده غذايي براي حمايت از بهبودي بعد از جراحي

    کلم پيچ کلم پيچ يک ماده غذايي شگفت انگيز ، پر از ويتامين مانند A ، C ، E ، B کمپلکس و فولات است. ...
    توت بلوبري ، توت فرنگي ، توت سياه و تمشک مملو از ويتامين C و ساير مواد مغذي مهم است. ...
    اب. ...
    ماست. ...
    مرغ و ماهي.

کدام ميوه براي بهبود زخم مفيد است؟

تحقيقات نشان مي دهد که با دريافت ويتامين C اضافي مي توان به سرعت بهبود زخم ها را تسريع کرد ، بنابراين به دنبال فلفل قرمز ، مرکبات ، کلم پيچ ، کلم بروکلي ، توت فرنگي ، آناناس ، کيوي و انبه باشيد.

چگونه تومور در معده شما را از بين مي برند؟

آندوسکوپي

در عوض ، جراح يک آندوسکوپ (يک لوله انعطاف پذير بلند و داراي يک دوربين فيلمبرداري کوچک در انتها) را به پايين گلو و داخل معده منتقل مي کند. ابزارهاي جراحي مي توانند از طريق آندوسکوپ منتقل شوند تا تومور و بخشي از ديواره طبيعي معده اطراف آن برداشته شود.

براي درمان سرطان معده ، يک جراح ممکن است  کارهاي زير را انجام دهد

گاسترکتومي جزئي:

با اين روش بخشي از معده برداشته مي شود. پزشکان معمولاً غدد لنفاوي و بافت چربي را نيز از بين مي برند تا از بين رفتن تمام سرطان کمک کنند.

گاسترکتومي کامل:

پزشکان کل معده ، غدد لنفاوي اطراف و بافت چربي را از بين مي برند.

آيا سرطان معده قابل درمان است؟

وقتي سرطان معده خيلي زود پيدا شود ، احتمال بهبودي بيشتر است. سرطان معده در هنگام تشخيص ، غالباً در مرحله پيشرفته قرار دارد. در مراحل بعدي ، سرطان معده قابل درمان است اما به ندرت قابل درمان است. شرکت در يکي از آزمايشات باليني که براي بهبود درمان انجام مي شود بايد در نظر گرفته شود.

سرطان معده چقدر جدي است؟

در حالي که سرطان معده در مقايسه با انواع ديگر سرطان نسبتاً نادر است ، اما يکي از بزرگترين خطرات اين بيماري دشواري تشخيص آن است. از آنجا که سرطان معده معمولاً علائم اوليه را ايجاد نمي کند ، اغلب تا زماني که به ساير قسمت هاي بدن سرايت نکند ، تشخيص داده نمي شود.

بدون کدام اندامها نمي توانيد زندگي کنيد؟

هفت اندام بدن که بدون آنها مي توانيد زندگي کنيد

1.     طحال. اين عضو در سمت چپ شکم ، به طرف پشت در زير دنده ها قرار دارد. ...
2.     معده ...
3.     اندام هاي توليد مثل. ...
4.     روده بزرگ ...
5.     كيسه صفرا. ...
6.     ضميمه. ...
7.     کليه ها.

جراحي سرطان معده با برداشتن کامل معده

جراحي و برداشتن کامل معده (گاسترکتومي) به منظور تومورهاي فوقاني معده؛ برداشتن کل معده، در نزديکي غدد لنفاوي و بخش‌هايي از مري، روده‌ي کوچک و بافت‌هاي ديگر که در نزديکي تومور قرار دارند. طحال نيز ممکن است برداشته شود. مري به روده‌ي کوچک متصل مي‌شود بنابراين بيمار مي‌تواند به خوردن و بلع خود ادامه دهد.

در صورت انسداد مسير معده و اگر سرطان را نتوان از طريق جراحي استاندارد رفع نمود، امکان استفاده از روش‌هاي زير وجود دارد:
?جايگذاري استنت Endoluminal

لوله‌اي باريک و قابل انبساط به منظور باز کردن مجرا (به عنوان مثال عروق يا مري) براي تومورهاي مسدودکننده‌ي مجاري .
?ليزر درماني Endoluminal

روشي است که يک اندوسکوپ لوله‌اي باريک و داراي لامپ با استفاده از ليزر پرتو شديدي از نور در بدن نفوذ کرده و از آن به‌عنوان چاقو استفاده مي شود.
?گاستروژژنوستومي (Gastrojejunostomy)

عمل جراحي سرطان معده به منظور حذف قسمتي از معده دچار سرطان که در حال انسداد مسير دهانه‌ي معده به روده‌ي کوچک مي باشد.

درمان جراحي

در واقع ، جراحي تنها امکان مطمئن درمان شفابخشي است. هدف از عمل جراحي حذف هرچه بيشتر بافت تومور کاملاً قابل مشاهده و به دست آوردن حاشيه هاي جراحي بدون بافت است.

در طي عمل جراحي ، برداشتن معده به گسترش سرطان ، يعني نفوذ تومور از طريق ديواره معده ، گسترش تومور به اندام هاي مجاور و درگيري گره هاي لنفاوي بستگي دارد.

محدوديت هاي برداشتن معده

گسترش برداشتن معده به محل تومور بستگي دارد

    سرطان واقع در بدن يا اجسام معده  نياز به عمل جراحي گاسترکتومي کامل دارد. بازسازي تداوم گوارشي سپس توسط يک oesojejunostomy Roux-en-Y تحقق مي يابد. به نظر مي رسد بازسازي کيسه و Roux-en-Y باعث بهبود کيفيت زندگي بعد از عمل پس از عمل جراحي گاسترکتومي کامل مي شود.

    سرطان آنتروم، ممکن است توسط گاسترکتومي ديستال زير کل کنترل شود. بازسازي با روشي مشابه روشهاي Bilroth I يا II محقق مي شود. Roux-en-Y gastrojejunostomy براي جلوگيري از ريفلاکس صفرا در بقاياي معده پيشنهاد شده است ، اما واگوتومي براي جلوگيري از زخم معده آناستوموتيک اجباري است ، بسته به اندازه باقي مانده معده. اين نوع بازسازي به نام انحراف کامل اثني عشر در بيماران با ريفلاکس معده و مري شديد ارائه شده است . با اين حال ، مي توان آن را براي GC پس از گاسترکتومي ديستال ، در مواردي از بيماران با اميد به زنده ماندن طولاني مدت به عنوان مثال سرطان معده (EGC) نشان داد. براي مدت زمان طولاني ، گاسترکتومي راديکال کامل راديکال براي ضايعات ديستال توسط نويسندگان عمومي  ، به ويژه از ژاپن  پيشنهاد شد. دليل منطقي آن اين بود که پس از عمل لنفادنکتومي گسترده ، از جمله برداشتن دم لوزالمعده ، بقا بهتر بود. در اين شرايط ، برداشتن کامل معده لازم بود. در واقع ، گاسترکتومي کامل معمول معمولاً تنها درمان توصيه شده براي ضايعات ديستال نيست ، همانطور که در يک مطالعه کنترل شده چند مرکزي مرکز آينده نگر نشان داده شد. در اين مطالعه  ، تفاوت معني داري در ميزان بقاي 5 ساله بين گاسترکتومي ديستال کلي يا زير توتال براي ضايعات ديستال مشاهده نشد. با اين حال ، يک نکته مهم اين واقعيت بود که پس از گاسترکتومي ديستال زير توتال ، حاشيه برداشتن آزاد نبايد کمتر از 5-6 سانتي متر بر روي معده و کمتر از 2 سانتي متر در اثني عشر باشد.
سرطان کارديا به رويکرد خاصي نياز دارد. در حقيقت ، آنها به عنوان يک نهاد باليني متفاوت در نظر گرفته مي شوند ، در حالي که ديگران  آنها را با هرگونه تفاوت بافت شناسي با يک سرطان مري پايين تر جذب مي کنند. در حقيقت ، محدوديت برداشتن به خود پسوند مري بستگي دارد. علي رغم عدم مطالعه کنترل شده ، تمايل به دستيابي به گاسترکتومي کامل در ضايعات محدود به قلب و پروگزيمال مري-گاسترکتومي از طريق روش ترکيبي شکم و قفسه سينه راست (روش لوئيس- سانتي) براي ضايعات گسترش يافته به مري تحتاني وجود دارد .
GC نفوذي بورمان نوع 4 ، از نظر توپوگرافي (جزئي يا کلي) ، معمولاً به دليل گسترش گسترده مکرر از ديواره معده ، با گاسترکتومي کامل درمان مي شوند . بروز نسبي اين نوع سرطان با گذشت زمان  در حال افزايش است و برداشتن گسترده تر در اندام هاي اطراف از جمله لنفادنکتومي طولاني ، همانطور که توسط نويسندگان ژاپني پيشنهاد شده است  ، به نظر نمي رسد که پيش آگهي را براي همه TNM بهبود بخشد مراحل ، بجز احتمالاً در مرحله III  ، اما هيچ آزمايش کنترل شده اي در بورمان نوع 4 GC انجام نشده است.
سرانجام ، EGC ، هر مکاني که باشد ، نياز به درمان مشابه ساير انواع دارد ، زيرا احتمال گسترش گسترده زير مخاط و درگيري گره هاي لنفاوي وجود دارد. برخي از نويسندگان ژاپني برداشتن محدود  براي EGC را پيشنهاد کردند ، اما اين روش ها در حال حاضر در اروپا پخش نشده اند.

جراحي براي سرطان معده

در صورت انجام جراحي ، بخشي از درمان بسياري از مراحل مختلف سرطان معده است. اگر بيمار مبتلا به سرطان در مرحله 0 ، I ، II يا III باشد و از سلامت کافي برخوردار باشد ، جراحي (غالباً همراه با ساير روش هاي درماني) تنها فرصت واقعي براي درمان در اين زمان است.

بسته به نوع و مرحله سرطان معده ، ممکن است براي از بين بردن سرطان و بخشي يا کل معده و برخي از غدد لنفاوي مجاور ، جراحي انجام شود. جراح سعي خواهد کرد تا حد ممکن معده طبيعي را پشت سر بگذارد. گاهي اوقات ديگر اعضاي بدن نيز بايد برداشته شوند.

حتي وقتي سرطان بيش از حد گسترده باشد که به طور کامل برداشته نشود ، ممکن است با جراحي سرطان معده به بيماران کمک شود زيرا مي تواند از خونريزي تومور جلوگيري کرده و يا از انسداد معده توسط رشد تومور جلوگيري کند. به اين نوع جراحي جراحي تسکيني گفته مي شود ، به اين معني که علائم را تسکين مي دهد يا از آن جلوگيري مي کند اما انتظار نمي رود که سرطان را درمان کند.

روش هاي جراحي آپانديس

درمان آپانديسبا توجه به تشخيص پزشك و شرايط بيماراز جمله شدت التهاب آپانديس و سوابق پزشكي به ۲ روش لاپاروسكوپ و يا جراحي باز انجام شود.

آپاندكتومي باز

در عمل جراحي آپاندكتومي باز، پزشك جراح يك بريدگي در سمت راست و پايين شكم ايجاد مي‌كند و از محل همين بريدگي، آپانديس را با دقت از بافت هاي اطراف جدا كرده و خارج مي كند. سپس جاي اين بريدگي را با بخيه مي‌بندد. در اين زمان آپانديس براي آزمايش به آزمايشگاه پاتولوژي فرستاده مي شود.

روش آپاندكتومي باز براي چه كساني استفاده مي شود؟

اگر آپانديس پاره شده و محتويات آن در داخل حفره شكم پخش شده باشد، با استفاده از اين روش اين امكان فراهم مي شود كه پزشك حفره شكمي را تميز كند.

درنتيجه اگر آپانديس پاره شده و عفونت ناشي از آن به ساير اندام‌هاي داخلي سرايت كرده باشد، احتمالاً پزشك، جراحي آپانديس را به روش باز انجام مي دهد.

همچنين روش آپاندكتومي باز براي افرادي كه قبلاً عمل جراحي باز شكم انجام داده‌اند، گزينه بهتري مي‌باشد.

آپاندكتومي لاپاراسكوپي

در عمل آپاندكتومي به روش لاپاراسكوپي، پزشك جراح عمل جراحي برداشت آپانديس را با استفاده از لاپاروسكوپ براي مشاهده داخل حفره شكمي انجام مي دهد. در اين روش جراح از طريق چند بريدگي كوچك كه بر روي شكم آپانديس را بررسي مي‌كند.

سپس با استفاده از يك لوله كوچك و باريك به نام كانولا از طريق اين بريدگي‌ها به حفره شكم وارد مي‌شود. كانولا براي باد كردن شكم با گاز دي‌اكسيدكربن مورد استفاده قرار مي گيرد. اين گاز به جراح امكان مي‌دهد كه بتواند آپانديس را با وضوح بيشتري ببيند.

پس از وارد شدن گاز دي‌اكسيدكربن به شكم، يك ابزار جراحي به نام لاپاراسكوپ از طريق بريدگي‌ها وارد شكم مي‌شود. لاپاراسكوپ به شكل يك لوله دراز و نازك است كه يك چراغ قوي و يك دوربين با كيفيت بالا در نوك آن تعبيه شده است.

اين دوربين تصوير داخل حفره شكم را بر روي يك صفحه مانيتور نشان مي‌دهد و جراح از اين طريق مي‌تواند داخل شكم شما را با وضوح بالايي ببيند و ابزار جراحي را جهت انجام عمل جراحي به سمت نقطه مورد نظر خود هدايت كند.

سپس پزشك در صورت مشاهده زائده آپانديس در تصوير، انتهاي آن را با بخيه مي‌بندد و آن را خارج مي‌كند. سپس بريدگي‌هاي كوچك روي سطح شكم شما تميز، ضد عفوني، بخيه و پانسمان مي‌شود.

آنوريسم يا رگ‏برآمدگي

عبارت است از بزرگ شدن يا بيرون‌زدگي ديواره يك سرخرگ در اثر ضعف ديواره سرخرگ و افزايش قطر سرخرگ بيش از يك و نيم برابر قطر معمول آن رگ. آنوريسم معمولاً در آئورت (سرخرگ بزرگي كه از قلب منشاء گرفته و در سينه و شكم به سمت پايين حركت مي‌كند) يا سرخرگ‌هايي كه مغز، پاها، يا ديواره قلب را تغذيه مي‌كنند، ايجاد مي‌شود.

درمان آنوريسم

درمان آنوريسم به اندازه آنوريسم و سرعت رشد آن بستگي دارد.

در مواردي كه آنوريسم كوچك باشد ممكن است پزشك پيش از جراحي بيماري را توسط دارو و كاهش فشار خون و ريلكس كردن عروق كنترل كند و از پارگي سرخرگ جلوگيري كند.

اما هنگامي كه آنوريسم آئورت شكمي بسيار بزرگ يا به سرعت در حال رشد و در معرض خطر پارگي و يا دايسكشن باشد باشد، نياز به درمان دارد.

بهترين روش درمان هر آنوريسم به عوامل مختلفي از جمله محل و شكل آنوريسم و همچنين شرايط فيزيكي بيمار بستگي دارد.

دو نوع اصلي از عمل جراحي براي اصلاح آنوريسم آئورت بزرگ وجود دارد:

• ترميم آنوريسم آئورت شكمي به روش جراحي باز
• اندوواسكولار (ترميم كم تهاجمي)

جراحي باز آنوريسم شكمي

در جراحي باز آنوريسم بخش آسيب ديده را از آئورت حذف و آن را با يك لوله مصنوعي جايگزين مي كنند. اين جراحي نوع استاندارد و رايج جراحي آنوريسم آئورت است.

در اين روش يك برش بزرگ در شكم يا قفسه سينه ايجاد مي شود و در طول عمل جراحي، آنوريسم حذف مي گردد.

پس از آن، بخشي از آئورت با موادي مانند داكرون يا تفلون پيوند زده مي شود.

اين عمل نياز به بيهوشي عمومي دارد. عمل جراحي ۳ تا ۶ ساعت طول مي كشد و دوره نقاهتي كه بايد در بيمارستان طي شود، ۵ تا ۸ روز است.

در اغلب موارد زمان لازم براي بهبودي كامل و بازگشت به فعاليت هاي روزانه پس از عمل جراحي باز قفسه سينه و شكم، يك ماه است.

جراحي اندوواسكولار

در اين روش جراحي، آنوريسم برداشته نمي شود. بلكه توسط استنت گرفت ها و يا تكنولوژي جديد استنت گرافت آنوريزم، مسير عبور جريان خون احيا مي گردد.

همچنين فشار مضاعف بر روي ديواره ي سرخرگ احساس نمي شود. اين امر از پارگي و دايسكشن سرخرگ جلوگيري مي كند.

جراح ابتدا يك كاتتر را به داخل سرخرگ در كشاله ران (قسمت بالايي ران) مي برد. سپس با استفاده از اشعه ي ايكس براي ديدن عروق، جراحي پيوند به آئورت را انجام مي دهد.

بعد از آن پيوند، داخل آئورت گسترش داده شده و در جاي خود به يك كانال پايدار براي جريان خون تبديل مي شود. پيوند بخش ضعيف شده آئورت را تقويت مي كند. اين كمك مي كند تا از پارگي آنوريسم جلوگيري شود.

در اين روش درماني از بيهوشي عمومي استفاده مي شود و نسبت به جراحي باز بسيار ساده تر است.

فتق شکمی

فتق یک بیماری شکمی است و زمانی‌ پیش میاید که لایه ‌های درونی‌ عضلات شکمی ضعیف شده باشند. که این امر منجر به پارگی یا کشیدگی بیش از حد در ناحیه جداره شکم یا دیافراگم می گردد.

یکی از رایج ترین علائم فتق، وجود یک برآمدگی دردناک و قابل مشاهده در ناحیه شکم است. همراه شدن این بیماری با تب و حالت تهوع نشانه عارضه دار شدن این بیماری است.

فتق ممکن است بر اثر وارد شدن فشار زیاد به قسمت های دیواره شکم، افزایش سن، جراحت، یک برش یا زخم کهنه یا یک ضعف مادر زادی به وجود آید.

هر کس ممکن است در هر سنی به فتق دچار شود. در بیشتر موارد فتق در کودکان مادرزادی و در بزرگسالان به دلیل یک ضعف طبیعی یا فشارناشی از بلند کردن جسم سنگین، سرفه مداوم، مشکل در اجابت مزاج یا دفع ادرار است.

روش های معاینه و تشخیص فتق

• در حالت ایستاده کیسه فتق قابل لمس است. در نتیجه پزشک از بیمار می‌خواهد که بایستد و سرفه کند یا زور بزند. این کیسه‌های کوچک در حالت سرفه یا زور زدن به دست پزشک ضربه میزنند و قابل تشخیص‌ هستند.

• در فتق ‌های دیافراگمی و درونی‌ که علائم و نشانه های بیرونی ندارند، معاینه و تشخیص به وسیله گاستروسکپی-آندوسکوپی معده و سونوگرافی انجام می شود. در روش سونوگرافی پزشک میتواند نوع و محل دقیق فتق را تشخیص بدهد.

• همچنین رادیوگرافی و سی‌ تی‌ اسکن نیز پزشک را در چگونگی و محل دقیق فتق یاری می‌کند.

درمان فتق شکمی

روش درمانی هر فرد به اندازه فتق و شدت علائم آن بستگی دارد. بر این اساس روش های درمانی که برای فتق های شکمی وجود دارد؛ شامل تغییر رویه ی زندگی، مصرف برخی دارو ها و جراحی است.

درمان قطعی این بیماری جراحی است. رعایت برخی نکات و مصرف داروها فقط علائم بیماری را کاهش می دهند و به روند بهبودی کمک می کند.

جراحی

پزشک جراح روش جراحی مناسب را با توجه به عواملی مانند سن بیمار، نوع فتق، شرایط عمومی، سلامت بیمار و … تعیین می کند. که شامل دو روش جراحی باز و استفاده از لاپاراسکوپی است.

جراحی باز

این روش عمومی‌ترین روش در جراحی فتق است. جراح در آن با ایجاد یک برش چند سانتی بر روی شکم، در قسمتی از بالای توده فتق، می تواند به نواحی داخلی دسترسی داشته باشد و عمل ترمیم فتق را به پایان برساند. سپس ترمیم پوست با چسب یا بخیه انجام می‌شود.

این روش اغلب برای بیماران جوان و فتق های کوچک کاربرد دارد. این روش با بیهوشی کامل با بی حسی موضعی انجام می گردد. در این روش احتمال عود یا بروز مجدد بیماری بسیار زیاد است.

لاپاراسکوپی

در روش لاپاراسکوپی، برشی بر روی شکم انجام نخواهد شد. جراح تنها با ایجاد حفره‌های کوچکی (معمولاً ۳ عدد) و به کمک ابزار خود و دوربینی که در اختیار دارد عمل فتق را انجام می دهد.

در این روش احتمال ابتلا به انواع عفونتها، خونریزی مداوم و درد های مزمن کاهش می یابد. اما انجام لاپاراسکوپی می تواند ریسک آسیب به سایر نواحی بدن را افزایش دهد. بنابراین این عمل باید تنها توسط پزشکی متخصص و مجرب صورت گیرد.

این روش مناسب فتق هایی است که مرتباً تکرار می شوند. این جراحی توسط بیهوشی کامل انجام می گیرد و معمولاً عمل به مدت یک ساعت به طول می انجامد.

مقایسه جراحی باز و روش لاپاراسکوپی فتق

جراحی باز به دوره استراحت بیشتری نیاز دارد و ممکن است مجبور شوید تا ۶-۹ هفته پس از عمل استراحت کنید. در حالی که عمل لاپاروسکوپی طول درمان و استراحت کوتاه تری دارد. اما امکان بازگشت فتق در عمل لاپاروسکوپی بیشتر است.

راه پیشگیری از بروز مجدد فتق

جهت جلوگیری از بازگشت این بیماری بهتر است ناحیه ی عمل شده را توسط مش یا توری کوچک پلاستیکی ببندید. این روش علاوه بر پیشگیری از عود مجدد، می تواند سبب ترمیم سریع تر بخیه ها شود.

رﮊیم غذایی مناسب پس از عمل فتق شکم

می بایست تا عصر روز عمل چیزی خورده نشود تا دستگاه گوارش فرصت لازم برای رسیدن به شرایط قبل از عمل را پیدا کند.

سپس می توان مایعات غذاهای سبک مثل سوپ و همچنین غذاهایی که باعث جلوگیری از یبوست می شوند را مصرف کنید. این غذاها شامل سالاد و سبزیجات و میوه جات( نه آبمیوه) هستند.