بیماری عروق کرونر چیست؟

بیماری عروق کرونر، تجمع پلاک در شریان‌ها است که خون غنی از اکسیژن را به قلب شما می‌رساند. پلاک باعث باریک شدن یا انسداد می شود که می تواند منجر به حمله قلبی شود. علائم شامل درد یا ناراحتی قفسه سینه و تنگی نفس است. درمان‌ها شامل تغییرات سبک زندگی و داروهایی هستند که عوامل خطر و/یا احتمالاً جراحی را هدف قرار می‌دهند.

بیماری عروق کرونر باریک شدن یا انسداد عروق کرونر است که معمولاً به دلیل تجمع مواد چربی به نام پلاک ایجاد می شود. به بیماری عروق کرونر، بیماری عروق کرونر قلب، بیماری ایسکمیک قلب و بیماری قلبی نیز گفته می شود.

شریان های کرونر رگ های خونی هستند که خون غنی از اکسیژن را به ماهیچه قلب شما می رسانند تا آن را پمپاژ کنند. عروق کرونر مستقیماً بالای عضله قلب شما قرار دارند. شما چهار شریان کرونر اصلی دارید:

• شریان کرونری راست.
• شریان کرونر چپ.
• شریان نزولی قدامی چپ.
• شریان سیرکومفلکس چپ.

بیماری عروق کرونر ناشی از تصلب شرایین است. آترواسکلروز تجمع پلاک در داخل شریان های شما است. پلاک شامل کلسترول، مواد چرب، مواد زائد، کلسیم و ماده لخته ساز فیبرین است. همانطور که پلاک ها روی دیواره های شریان شما جمع می شوند، عروق شما باریک و سفت می شوند. پلاک می تواند شریان های شما را مسدود یا به آن آسیب برساند، که جریان خون را به عضله قلب شما محدود یا متوقف می کند. اگر قلب شما خون کافی دریافت نکند، نمی تواند اکسیژن و مواد مغذی مورد نیاز خود را برای عملکرد صحیح دریافت کند. این وضعیت ایسکمی نامیده می شود. نرسیدن خون کافی به عضله قلب می تواند منجر به ناراحتی قفسه سینه یا درد قفسه سینه (به نام آنژین) شود. همچنین شما را در معرض خطر حمله قلبی قرار می دهد.

اگر:

• سطح کلسترول بالایی داشته باشید (به خصوص سطح کلسترول بد LDL بالا و کلسترول خوب HDL پایین).
• فشار خون بالا دارید.
• سابقه خانوادگی بیماری قلبی.
• دیابت داشته باشید.
• سیگاری هستید.
• آیا یک مرد بالای 45 سال یا یک زن یائسه هستید.
• اضافه وزن دارید.
• از نظر بدنی غیر فعال هستید.
• سیاه پوست، مکزیکی آمریکایی، بومی آمریکایی، بومی هاوایی یا آسیایی آمریکایی هستند. افزایش خطرات ناشی از نرخ بالای فشار خون، چاقی و دیابت در این جمعیت است.

اگر این عوامل خطر را دارید، با پزشک خود صحبت کنید. آنها ممکن است بخواهند شما را برای بیماری عروق کرونر آزمایش کنند. ممکن است ندانید که مبتلا به بیماری عروق کرونر هستید زیرا ممکن است در ابتدا علائمی نداشته باشید. ایجاد پلاک در شریان های شما سال ها تا دهه ها طول می کشد. اما با باریک شدن شریان‌ها، ممکن است علائم خفیفی را مشاهده کنید که نشان می‌دهد قلب شما برای رساندن خون غنی از اکسیژن به بدن شما سخت‌تر پمپاژ می‌کند. شایع ترین علائم درد قفسه سینه یا تنگی نفس است، به ویژه پس از فعالیت بدنی سبک مانند بالا رفتن از پله ها، اما حتی در حالت استراحت. گاهی اوقات تا زمانی که دچار حمله قلبی نشوید، متوجه بیماری عروق کرونر خود نمی شوید. علائم حمله قلبی عبارتند از:

• ناراحتی قفسه سینه (آنژین) به صورت سنگینی، سفتی، فشار، درد، سوزش، بی حسی، پری، فشردن یا درد مبهم توصیف می شود. این ناراحتی همچنین می تواند به شانه چپ، بازوها، گردن، پشت یا فک شما سرایت کند یا فقط احساس شود.
• احساس خستگی.
• سرگیجه، سبکی سر.
• حالت تهوع.
• ضعف.

علائم حمله قلبی در زنان می تواند کمی متفاوت باشد و عبارتند از:

• ناراحتی یا درد در شانه ها، گردن، شکم (شکم) و/یا پشت.
• احساس سوء هاضمه یا سوزش سر دل
• اضطراب غیر قابل توضیح
• عرق سرد

کاهش عوامل خطر با تغییر سبک زندگی

اولین قدم در درمان بیماری عروق کرونر، کاهش عوامل خطر است. این شامل ایجاد تغییرات در سبک زندگی شما است.

• سیگار نکشید اگر سیگار می‌کشید یا از محصولات تنباکو استفاده می‌کنید، آن را ترک کنید. از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود در مورد راه های ترک، از جمله برنامه ها و داروها بپرسید.
• مشکلات سلامتی مانند کلسترول بالا، فشار خون بالا و دیابت را مدیریت کنید.
• از یک رژیم غذایی سالم برای قلب استفاده کنید. باا پزشک خود یا یک متخصص تغذیه در مورد راه های تغییر رژیم غذایی خود برای کاهش خطر بیماری قلبی صحبت کنید. انتخاب های غذایی خوب شامل رژیم های مدیترانه ای و DASH است.
• مصرف الکل را محدود کنید. نوشیدنی های روزانه را به بیش از یک نوشیدنی در روز برای زنان و دو نوشیدنی در روز برای مردان محدود کنید.
• سطح فعالیت خود را افزایش دهید. ورزش به کاهش وزن، بهبود وضعیت بدنی و کاهش استرس کمک می کند. بیشتر افراد می توانند با انجام 30 دقیقه پیاده روی 5 بار در هفته یا 10000 قدم در روز، خطر حمله قلبی را کاهش دهند. قبل از شروع هر برنامه ورزشی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید.

روش ها و جراحی عروق کرونر

روش‌های مداخله‌ای، درمان‌های غیرجراحی برای خلاص شدن از تجمع پلاک در شریان‌ها و جلوگیری از انسداد هستند. روش های رایج آنژیوپلاستی با بالون و استنت گذاری است. این روش ها با یک لوله بلند و نازک به نام کاتتر انجام می شود. از طریق یک برش کوچک در شریان مچ دست یا بالای ساق پا وارد می شود و به ناحیه مسدود یا باریک شریان هدایت می شود. بالون قطر شریان را باز می کند تا جریان خون را به قلب بازگرداند. یک استنت (داربست فنر مانند فلزی کوچک) در جای خود گذاشته می شود تا شریان شما را باز نگه دارد.

جراحی بای پس عروق کرونر (CABG) شامل ایجاد یک مسیر جدید برای جریان خون در صورت انسداد در بیماری عروق کرونر است. در بیشتر موارد، جراح رگ های خونی را از قفسه سینه، بازو یا پای شما برمی دارد و مسیر جدیدی برای رساندن خون غنی از اکسیژن به قلب ایجاد می کند. اگر گزینه‌های درمانی سنتی موفقیت‌آمیز نبودند، متخصص قلب شما ممکن است گزینه‌های درمانی دیگری مانند ضربان ضد ضربان خارجی (EECP) را توصیه کند. در این روش، از کاف‌های بادی (مانند کاف‌های فشار خون) برای فشار دادن رگ‌های خونی در قسمت پایین بدن شما استفاده می‌شود. این به بهبود جریان خون به قلب کمک می کند و به ایجاد بای پس های طبیعی (گردش خون جانبی) در اطراف عروق کرونر مسدود شده کمک می کند. ضد پالس خارجی تقویت شده یک درمان احتمالی برای کسانی است که آنژین مزمن پایدار دارند و نمی توانند یک روش تهاجمی یا جراحی بای پس انجام دهند و با دارو تسکین نمی یابند.

مطمئناً می توانید تغییراتی ایجاد کنید که احتمال ابتلا به بیماری عروق کرونر را کاهش دهد، اما این وضعیت 100٪ قابل پیشگیری نیست. این به این دلیل است که دو نوع عامل خطر وجود دارد: آنهایی که قابل تغییر نیستند (غیر قابل تغییر) و آنهایی که می توانند (تغییر پذیر) باشند. با این حال، عوامل خطر زیادی وجود دارد که می توانید آنها را اصلاح کنید. اینها عمدتاً تغییراتی در سبک زندگی هستند مانند کاهش وزن در صورت اضافه وزن، ترک سیگار در صورت سیگار کشیدن، نگه داشتن فشار خون و سطح کلسترول در سطح هدف و مدیریت دیابت. برای مثال‌های بیشتر، «تغییرات سبک زندگی» را در بخش درمان این مقاله ببینید. به خاطر داشته باشید که هر چه عوامل خطر بیشتری داشته باشید، احتمال ابتلا به بیماری قلبی بیشتر است. خوشبختانه، شما می توانید با کنترل عوامل خطر که قابل تغییر هستند، به خود کمک کنید و خطر بیماری را کاهش دهید.

دکتر رامین بقایی تهرانی

فوق تخصص جراحی قلب و عروق (کودکان و بزرگسالان)

یکی از پایه گذاران دوره تکمیلی (فلوشیپ جراحی بیماری مادرزادی قلبی)

در سطح وزارت بهداشت

عضو هیئت بورد جراحی قلب

عضو هیئت علمی دانشگاه

منبع: https://dr-baghaei.com/

لیفت سینه چیست؟

ماستوپکسی یا لیفت سینه، روشی است که برای بهبود ظاهر افتادگی یا افتادگی سینه ها طراحی شده است. هدف از جراحی بهبود شکل سینه و در عین حال به حداقل رساندن اسکارهای قابل مشاهده است. برای دستیابی به این نتیجه نهایی، چندین روش و اصلاحات بیشماری در ماستوپکسی پیشنهاد شده است. با افزایش سن، بافت سینه تمایل دارد به سمت پایین‌تر دیواره قفسه سینه پایین بیاید. این پدیده به نام پتوز سینه شناخته می شود و همچنین تحت تأثیر بارداری، شیردهی، افزایش/کاهش وزن و تغییرات هورمونی قرار می گیرد. علاوه بر این، نوک پستان ممکن است پایین بیاید و نسبت به سینه خیلی پایین به نظر برسد. لیفت سینه (ماستوپکسی) روشی است که توسط جراحان پلاستیک برای رفع افتادگی سینه ها و بازگرداندن سینه ها به شکل و موقعیت جوان تر انجام می شود. در برخی موارد، بیماران هم نیاز به لیفت سینه و هم بزرگ کردن سینه با ایمپلنت دارند تا علاوه بر بهبود شکل سینه، سایز سینه‌ها را افزایش دهند.

کاندیدای ایده آل برای جراحی لیفت سینه از سلامت جسمانی خوبی برخوردار است و وزن ثابتی دارد. نگرانی‌های معمول یک نامزد سینه‌هایی است که افتادگی دارند، پوستی کشیده نشان می‌دهند، با نوک سینه‌هایی رو به پایین که زیر چین سینه قرار دارند. مهمتر از همه، بیمار باید با انتظارات واقع بینانه از آنچه ماستوپکسی می تواند به دست آورد، خودانگیخته باشد. بیمارانی که مایل به افزایش سایز علاوه بر بهبود شکل هستند، ممکن است همزمان با ماستوپکسی از بزرگ کردن سینه نیز بهره مند شوند. اهداف ماستوپکسی بهبود شکل سینه و بازگرداندن موقعیت نوک پستان و آرئول (پوست رنگدانه شده اطراف نوک پستان) است که همگی با یک اسکار جراحی قابل قبول به دست می آیند. بیمارانی که مایل به افزایش سایز علاوه بر بهبود شکل هستند، ممکن است همزمان با ماستوپکسی از بزرگ کردن سینه نیز بهره مند شوند. چندین تکنیک ماستوپکسی وجود دارد، و جراح شما با توجه به اندازه، شکل و وسعت پتوز سینه شما، در مورد اینکه کدامیک به بهترین وجه به اهداف شما دست می‌یابد، صحبت خواهد کرد.

در ناحیه قبل از عمل لیفت سینه، برای برنامه ریزی عمل، علامت های جراحی روی سینه ها کشیده می شود. سه رویکرد اصلی بر اساس الگوهای اسکار مختلف وجود دارد. به طور کلی، درجات بیشتری از پتوز نیاز به لیفت بیشتری دارد که به برش طولانی‌تری نیاز دارد و در نتیجه اسکار طولانی‌تری ایجاد می‌شود. بخش متغیری از پوست برداشته می‌شود و به نوک پستان و آرئول اجازه می‌دهد تا موقعیت خود را تغییر دهند. این روش همچنین می تواند شامل برداشتن مقدار کمی از بافت سینه، با تغییر موقعیت بافت سینه به طوری که سینه ها بلندتر و پرتر به نظر برسند. معمولاً پس از ماستوپکسی، درن های جراحی غیر ضروری است. برش ها با بخیه بسته می شوند و یک پانسمان روی محل جراحی اعمال می شود. معمولاً چند هفته پس از جراحی از سوتین استفاده می شود. این روش بسته به میزان کار مورد نیاز می تواند از 1 تا 3 ساعت طول بکشد. ماستوپکسی به عنوان جراحی روزانه انجام می شود. نوار مخصوص پوست و/یا سوتین در پایان جراحی شما اعمال می شود. پس از عمل شما را به اتاق ریکاوری می برند و داروهایی برای کمک به تسکین هر گونه درد یا جلوگیری از حالت تهوع داده می شود. با تجویز داروی مسکن، دستورالعمل ها و قرار ملاقات بعدی، شما را به خانه مرخص خواهید کرد.

برای بهترین نتیجه، باید برای استراحت و استراحت پس از جراحی برنامه ریزی کنید. در چند روز اول پس از جراحی، اکثر بیماران کمی ناراحتی را در محل جراحی تجربه می کنند. درد به طور کلی باید پس از یک هفته کاهش یابد، و طبیعی است که مقداری تراوش در اطراف برش ها وجود داشته باشد. پس از آن احساس بهتری خواهید داشت و به حالت عادی خود باز می گردید. بهبودی پس از جراحی بین افراد و روش خاص انجام شده متفاوت است. تورم و کبودی در ناحیه جراحی وجود خواهد داشت و به طور کلی حدود 1 هفته پس از جراحی شروع به بهبود می کند. باید برنامه ریزی کنید که 1 هفته از کار خارج شوید. در طول دوران نقاهت، باید تا 6 هفته پس از جراحی از انجام فعالیت‌های فیزیکی شدید از جمله بلند کردن و کشیدن خودداری کنید. به عنوان جراحان پلاستیک، ما به اهمیت نتیجه زیبایی پی می بریم. ما تمام تلاش خود را برای بهینه سازی اندازه اسکار و پنهان کردن آن در کمترین میزان قابل مشاهده سینه انجام خواهیم داد. در بسیاری از موارد، بهبود ظاهر با جای زخم بسیار کم امکان پذیر است. اسکارهای ماستوپکسی بسته به روشی که انجام می شود متفاوت است. رایج ترین الگوها عبارتند از:

• پری آرئولار - الگوی دایره ای در اطراف هاله (پوست رنگدانه شده در اطراف نوک پستان)
• عمودی - در اطراف هاله با یک قسمت عمودی که تا چین سینه امتداد دارد. به این اسکار "آب نبات چوبی" نیز می گویند.
• Inverted-T - در اطراف هاله با یک خط عمودی به سمت چین سینه، و به صورت افقی در چین سینه امتداد می یابد.

درک این نکته مهم است که تشکیل اسکار بین افراد متفاوت است و به شدت به استعداد ژنتیکی فرد بستگی دارد. اسکارها معمولاً با گذشت زمان محو می شوند، اما پیش بینی ابعاد و رنگ نهایی آنها دشوار است. در جلسه مشاوره، جراح پلاستیک در این مورد با شما صحبت خواهد کرد.

عوارض جراحی لیفت سینه، مانند سایر روش های زیبایی، غیرمعمول است، اما ممکن است شامل جای زخم نامطلوب، عدم تقارن، خونریزی، عفونت، تورم و بی حسی باشد. مخصوصاً در جراحی لیفت سینه، خطراتی از جمله عود افتادگی و احتمال نادر از دست دادن احساس یا از دست دادن پوست اطراف نوک سینه ممکن است رخ دهد. نتایج جراحی ماستوپکسی باید بلافاصله پس از جراحی آشکار شود و با بهبودی برش‌ها و رفع تورم، طی 3 تا 6 ماه بهبود می‌یابد. اسکارها با گذشت زمان بالغ می شوند و تا یک سال پس از عمل کم رنگ تر و سبک تر می شوند.

قبل از لیفت سینه ممکن است نیاز باشد:

برای ماموگرافی برنامه ریزی کنید. ممکن است پزشک شما یک ماموگرافی پایه را قبل از عمل و یک ماموگرافی دیگر را چند ماه بعد توصیه کند. این به تیم پزشکی شما کمک می کند تا تغییرات در بافت سینه شما را ببیند و ماموگرافی های آینده را تفسیر کند.

سیگار نکشید. سیگار جریان خون را در پوست کاهش می دهد و می تواند روند بهبودی را کند کند. اگر سیگار می کشید، پزشک به شما توصیه می کند که قبل از جراحی سیگار را ترک کنید.

از مصرف برخی داروها خودداری کنید. احتمالاً باید از مصرف آسپرین، داروهای ضد التهابی و مکمل‌های گیاهی خودداری کنید که می‌توانند خونریزی را افزایش دهند.

در طول بهبودی از فردی کمک بگیرید. برای کسی برنامه ریزی کنید که بعد از عمل جراحی شما را به خانه برساند و با شروع بهبودی در کنار شما بماند. ممکن است به کسی نیاز داشته باشید که در انجام فعالیت های روزانه، مانند شستن موهایتان، در دوران نقاهت اولیه به شما کمک کند.

وزن سالم داشته باشید. اگر در سال گذشته وزن اضافه کرده اید، تغییرات رژیم غذایی یا شرکت در یک برنامه ورزشی را برای کمک به کاهش وزن در نظر بگیرید.

دکتر یداله مهدیانی با مدرک فوق تخصص جراح پلاستیک و ترمیمی فارغ التحصیل از دانشگاه تهران به همراه سابقه کار در بیمارستان های آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیش از سال ها تجربه و عمل های موفق برای انجام جراحی های زیبایی و ترمیمی در این مرکز حاضر می باشند.

منبع: https://drmahdiani.com/

هر آنچه که باید در مورد زیبایی پلک (بلفاروپلاستی) بدانیم!

جراحی پلک (بلفاروپلاستی) جراحی زیبایی برای برداشتن پوست یا چربی اضافی از پلک ها است. هدف این است که پلک های پف دار یا افتاده یا کیسه های چشم را بهبود بخشد. قبل از شروع، در مورد دلایل خود برای تمایل به جراحی پلک مطمئن شوید. هزینه، خطرات و این واقعیت را در نظر داشته باشید که نتایج را نمی توان تضمین کرد. این ایده خوبی است که ابتدا در مورد برنامه های خود با یک پزشک عمومی صحبت کنید. ممکن است یک وضعیت پزشکی بر پلک های شما تأثیر بگذارد یا دلیلی وجود داشته باشد که این عمل برای شما مناسب نیست. بلفاروپلاستی را می توان با بی حسی موضعی با آرامبخش یا با بیهوشی عمومی انجام داد. جراح باید بداند که آیا برای کاهش خطر لخته شدن خون از داروهایی مانند آسپرین یا وارفارین استفاده می‌کنید یا خیر.

جراحی پلک فوقانی به طور کلی شامل موارد زیر است:

• ایجاد برش (برش) در امتداد چین پلک در چین پوستی طبیعی پلک
• از بین بردن پوست، چربی یا ماهیچه اضافی
• بستن برش - جای زخم معمولا در چین طبیعی پلک پنهان می شود.

جراحی پلک پایین به طور کلی شامل موارد زیر است:

• ایجاد یک برش درست زیر مژه های پایین یا در داخل پلک پایین
• تغییر موقعیت یا برداشتن چربی از کیسه های زیر چشم و گاهی اوقات مقدار کمی از پوست
• حمایت از عضلات و تاندون پلک در صورت لزوم

بستن برش

جراح معمولاً از نوارهای نازک و چسبناکی به نام نوار بخیه برای حمایت از پلک ها پس از جراحی استفاده می کند. اینها معمولاً تا 1 هفته بعد حذف می شوند. بلفاروپلاستی فوقانی ممکن است حدود 1 ساعت طول بکشد. جراحی روی پلک پایین ممکن است تا 2 ساعت طول بکشد. اکثر بیماران می توانند در همان روز به خانه بروند.

بهبود جراحی بلفاروپلاستی

برای بهبودی پس از جراحی پلک یا بلفاروپلاستی توصیه می شود که حدود 1 هفته از محل کار مرخصی داشته باشید.

 ممکن است برای کمی بیشتر از یک هفته مشخص باشد که به تازگی جراحی پلک انجام داده اید.

تا چند روز بعد از عمل نمی توانید رانندگی کنید. کبودی، ترس و قرمزی ممکن است چند هفته طول بکشد تا محو شوند.

احتمالاً نیاز خواهید داشت:

هنگام استراحت، سر خود را با بالش به مدت چند روز بالا نگه دارید تا تورم کاهش یابد.

پلک های خود را به آرامی با استفاده از پماد یا قطره های تجویز شده تمیز کنید.

یک بسته سرد را به مدت چند روز کنار چشم خود نگه دارید.

برای محافظت از چشمان خود در برابر آفتاب و باد از عینک آفتابی استفاده کنید.

برای تسکین درد خفیف، پاراستامول یا مسکن دیگری که تجویز شده است مصرف کنید.

باید از این موارد دوری کنید:

• فعالیت شدید و شنا برای چند روز
• سیگار کشیدن، زیرا دود می تواند چشم شما را تحریک کند.
• استفاده از لنزهای تماسی یا مالیدن چشم

عوارض جانبی قابل انتظار در جراحی بلفاروپلاستی

• معمولاً پس از جراحی پلک به طور موقت موارد زیر وجود دارد:
• پلک های پف کرده و بی حسی که در شب به سختی بسته می شوند.
• چشم های تحریک شده، حساس یا آبریزش - این ممکن است چند هفته طول بکشد.
• کبودی که شبیه چشم سیاه است.
• اسکار - این اسکارها در نهایت محو می شوند و تقریباً نامرئی می شوند.

گاهی بعضی از عمل های جراحی سبب تغییر در شکل پلک ها  می شوند پزشکان  تمرین ها و تحقیق های زیادی را انجام داده اند که بعد از انجام عمل های جراحی پلک انسان دچار تغییرات نشود اما متاسفانه باز هم این مشکل در برخی از موارد مشاهده می شود و هرگاه شخصی عمل هایی مانند عمل جراحی آب مروارید، قرنیه، عیوب انکساری (مانند لیزیک) را انجام دهد ممکن است پلک او دچار افتادگی شود.

منبع: https://skin-hair.ir/

جراحى بيماريهاى تيروئيد و سرطان تیروئید

تیروئید به شکل یک پروانه کوچک است و معمولاً در قسمت جلویی پایین گردن یافت می شود. این غده ای است که متابولیسم شما را کنترل می کند. همچنین هورمون هایی ترشح می کند که بسیاری از عملکردها را در بدن شما هدایت می کنند، از جمله نحوه استفاده از انرژی، نحوه تولید گرما و نحوه مصرف اکسیژن. غده تیروئید شما یکی از غددی است که سیستم غدد درون ریز شما را تشکیل می دهد. غدد درون ریز هورمون هایی ترشح می کنند که عملکردهای مختلف بدن را کنترل می کنند. غده هیپوفیز در مغز شما غده تیروئید و سایر غدد درون ریز را کنترل می کند. هورمون محرک تیروئید (TSH) را آزاد می کند. همانطور که از نام آن پیداست، TSH غده تیروئید شما را برای تولید هورمون تیروئید تحریک می کند. تیروئید شما برای ساختن این هورمون ها به ید، یک ماده معدنی، نیاز دارد. غذاهای غنی از ید عبارتند از ماهی کاد، ماهی تن، محصولات لبنی، نان سبوس دار و نمک یددار. غده تیروئید به اندازه انگشت شست در پایین گردن، جلوی نای و زیر سیب آدم قرار دارد. غده تیروئید شبیه پروانه است. پلی از بافت، لوب راست و چپ یا طرفین را به هم متصل می کند.

 سرطان تیروئید زمانی ایجاد می شود که سلول ها تغییر می کنند یا جهش می یابند. سلول‌های غیرطبیعی در تیروئید شروع به تکثیر می‌کنند و وقتی تعداد کافی از آنها وجود داشته باشد، تومور را تشکیل می‌دهند. اگر زود تشخیص داده شود، سرطان تیروئید یکی از قابل درمان ترین انواع سرطان است.

تشخیص سرطان تیروئید 

اگر ندول تیروئید بزرگ شده یا سایر علائم سرطان تیروئید دارید، پزشک شما ممکن است یک یا چند مورد از این آزمایش ها را تجویز کند:

آزمایش خون: آزمایش خون تیروئید سطح هورمون ها را بررسی می کند و عملکرد درست تیروئید شما را اندازه گیری می کند.

بیوپسی: در طول بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف، پزشک شما سلول‌های تیروئید را برای آزمایش سلول‌های سرطانی خارج می‌کند. بیوپسی گره نگهبان می تواند تعیین کند که آیا سلول های سرطانی به غدد لنفاوی گسترش یافته اند یا خیر. ارائه دهنده شما ممکن است از فناوری اولتراسوند برای هدایت این روش های بیوپسی استفاده کند.

اسکن ید رادیویی: این آزمایش می تواند سرطان تیروئید را تشخیص دهد و مشخص کند که آیا سرطان گسترش یافته است یا خیر. شما یک قرص حاوی مقدار مطمئنی از ید رادیواکتیو (رادیو ید) را می بلعید. طی چند ساعت، غده تیروئید ید را جذب می کند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما از دستگاه خاصی برای اندازه گیری میزان تشعشع در غده استفاده می کند. نواحی با رادیواکتیویته کمتر به آزمایش بیشتری برای تایید وجود سرطان نیاز دارند.

اسکن تصویربرداری: تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، توموگرافی کامپیوتری (CT) و توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) می‌تواند سرطان تیروئید و گسترش سرطان را تشخیص دهد.

انواع سرطان تیروئید

محققان چهار نوع اصلی را شناسایی کرده اند:

• سرطان پاپیلاری تیروئید اگر سرطان تیروئید دارید، احتمالاً به این نوع مبتلا هستید. این در 80 درصد از تمام موارد سرطان تیروئید یافت می شود. تمایل به رشد آهسته دارد، اما اغلب به غدد لنفاوی گردن شما گسترش می یابد. با این حال، شانس خوبی برای بهبودی کامل دارید.
• سرطان تیروئید فولیکولی بین 10 تا 15 درصد از کل سرطان های تیروئید در ایالات متحده را تشکیل می دهد. این می تواند به غدد لنفاوی شما گسترش یابد و همچنین به احتمال زیاد در رگ های خونی شما پخش می شود.
• سرطان مدولاری در حدود 4 درصد از کل موارد سرطان تیروئید یافت می شود. به احتمال زیاد در مراحل اولیه یافت می شود زیرا هورمونی به نام کلسی تونین تولید می کند که پزشکان در نتایج آزمایش خون مراقب آن هستند.
• سرطان تیروئید آناپلاستیک می تواند شدیدترین نوع باشد، زیرا در سایر قسمت های بدن تهاجمی است. این نادر است و درمان آن سخت ترین است.

علائم تیرویید

اگر سرطان تیروئید دارید، احتمالاً در مراحل اولیه هیچ نشانه ای از آن را مشاهده نکرده اید. این به این دلیل است که در ابتدا علائم بسیار کمی وجود دارد. اما همانطور که رشد می کند، می توانید متوجه یکی از مشکلات زیر شوید:

• درد گردن، گلو
• توده در گردن شما
• مشکل در بلع
• تغییرات صدا، گرفتگی صدا
• سرفه

دلیل روشنی وجود ندارد که چرا اکثر افراد به سرطان تیروئید مبتلا می شوند. با این حال، موارد خاصی وجود دارد که می تواند شانس شما را برای دریافت آن افزایش دهد.

سندرم های ژنتیکی ارثی برخی از بیماری ها، از جمله سرطان، از دی ان ای است که از والدین خود دریافت می کنید. به عنوان مثال، در 2 مورد از 10 مورد سرطان مدولاری تیروئید، سرطان نتیجه یک ژن غیر طبیعی است که شما به ارث برده اید.

کمبود ید اگر مقدار زیادی از این عنصر شیمیایی را در رژیم غذایی خود دریافت نکنید، ممکن است در خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان تیروئید باشید. این در ایالات متحده نادر است زیرا ید به نمک و سایر غذاها اضافه می شود.

قرارگیری در معرض تشعشع. اگر سر یا گردن شما در دوران کودکی در معرض پرتودرمانی قرار گرفته است.

سرطان تیروئید در زنان بیشتر از مردان است. زنان در دهه 40 و 50 سالگی به سرطان تیروئید مبتلا می شوند، در حالی که مردانی که به آن مبتلا می شوند معمولاً در دهه 60 یا 70 زندگی خود هستند.

سرطان تیروئید فولیکولی در سفیدپوستان بیشتر از سیاه پوستان و در زنان بیشتر از مردان اتفاق می افتد.

اگر جوان تر باشید، همچنان می توانید به سرطان تیروئید مبتلا شوید. به عنوان مثال، سرطان پاپیلاری تیروئید، اغلب در افراد بین 30 تا 50 سال رخ می دهد.

درمان سرطان تیرویید

سرطان تیروئید معمولاً بسیار قابل درمان است، حتی اگر مرحله پیشرفته‌تری از آن داشته باشید. این به این دلیل است که درمان‌های مؤثری وجود دارد که به شما شانس زیادی برای بهبودی کامل می‌دهد. و جراحی، در صورت نیاز، گاهی اوقات می تواند آن را درمان کند.

درمان سرطان تیروئید به اندازه تومور و گسترش سرطان بستگی دارد. درمان ها عبارتند از:

جراحی: جراحی رایج ترین درمان سرطان تیروئید است. بسته به اندازه و محل تومور، جراح شما ممکن است بخشی از غده تیروئید (لوبکتومی) یا تمام غده (تیروئیدکتومی) را بردارد. جراح شما همچنین گره های لنفاوی مجاور را که در آن سلول های سرطانی پخش شده اند، برمی دارد.

درمان با ید رادیواکتیو: با درمان با ید رادیواکتیو، قرص یا مایعی را می بلعید که حاوی دوز بالاتری از ید رادیواکتیو نسبت به آنچه در اسکن تشخیصی ید رادیواکتیو استفاده می شود. ید رادیویی غده تیروئید بیمار را به همراه سلول های سرطانی کوچک می کند و از بین می برد. نگران نباشید - این درمان بسیار ایمن است. غده تیروئید شما تقریباً تمام ید رادیواکتیو را جذب می کند. بقیه بدن شما حداقل در معرض اشعه قرار دارد.

پرتودرمانی: پرتودرمانی سلول های سرطانی را از بین می برد و از رشد آنها جلوگیری می کند. پرتودرمانی خارجی از دستگاهی برای رساندن پرتوهای قوی انرژی به طور مستقیم به محل تومور استفاده می کند. پرتودرمانی داخلی (براکی تراپی) شامل قرار دادن دانه های رادیواکتیو در داخل یا اطراف تومور است.

شیمی درمانی: داروهای شیمی درمانی داخل وریدی یا خوراکی سلول های سرطانی را می کشند و رشد سرطان را متوقف می کنند. تعداد بسیار کمی از بیماران مبتلا به سرطان تیروئید به شیمی درمانی نیاز خواهند داشت.

هورمون درمانی: این درمان از ترشح هورمون هایی که می توانند باعث گسترش یا عود سرطان شوند، جلوگیری می کند.

دریافت تشخیص سرطان، صرف نظر از نوع آن، ناراحت کننده است. خوشبختانه، اکثر سرطان های تیروئید به خوبی به درمان پاسخ می دهند.پزشک شما می تواند بهترین گزینه درمانی برای نوع سرطان تیروئید شما را اعمال کند. پس از درمان، ممکن است نیاز به مصرف هورمون های تیروئید مصنوعی برای مادام العمر داشته باشید. این هورمون ها از عملکردهای حیاتی بدن پشتیبانی می کنند. آنها معمولاً عوارض جانبی قابل توجهی ایجاد نمی کنند، اما برای نظارت بر سلامت خود معاینات منظمی خواهید داشت.

دکتر ستایش از اولین های طب اورژانس بودند که بعد از گذارندن یک دوره تکمیلی در امریکا به همراه ده نفر از همکاران خود طب اورژانس را در دانشگاه علوم پزشکی ایران پایه گذاری نمودند. علاوه بر این دکتر ستایش دارای بیش از 15 سال تجربه در زمینه جراحی های لاپاراسکوپی و فلوشیپ  جراحی عروق می باشند، و یکی از بهترین ها در حرفه خود بوده که از نتایج آن می توان به تعداد بسیار زیادی از عمل های موفق ایشان اشاره کرد.

 منبع: https://drsetayesh.com/

پروتز پستان

پروتز سینه یک سینه مصنوعی است که برای تکرار اندازه، شکل، احساس و وزن سینه‌های فرد پس از ماستکتومی جزئی، کامل یا دوبل طراحی شده است. تولیدکنندگان اغلب از ژل سیلیکونی یا مواد مشابه استفاده می کنند که نرم است و حسی مشابه سینه های طبیعی ایجاد می کند. بازسازی سینه یک روش جراحی است که شکل پستان را پس از ماستکتومی بازیابی می‌کند - جراحی که سینه شما را برای درمان یا پیشگیری از سرطان سینه خارج می‌کند. یکی از انواع بازسازی سینه از پروتز سینه استفاده می کند - دستگاه های سیلیکونی پر شده با ژل سیلیکون یا آب نمک (سالین) - برای تغییر شکل سینه های شما. بازسازی سینه با ایمپلنت سینه یک عمل پیچیده است که توسط جراح پلاستیک انجام می شود. فرآیند بازسازی سینه می تواند در زمان ماستکتومی شما (بازسازی فوری) شروع شود یا بعدا انجام شود (بازسازی با تاخیر). فرآیند بازسازی سینه معمولاً به دو یا چند عمل نیاز دارد. همچنین می‌توانید در طی دو تا سه ماه پس از جراحی اولیه، چندین جلسه ملاقات داشته باشید تا پوست قفسه سینه خود را برای آماده شدن برای ایمپلنت گسترش دهید. بازسازی سینه ظاهر و احساس دقیق سینه طبیعی شما را دوباره ایجاد نمی کند. با این حال، کانتور سینه جدید شما ممکن است حالتی شبیه به آنچه قبل از ماستکتومی داشتید را بازگرداند.

خطرات پروتز سینه

بازسازی سینه با ایمپلنت سینه ممکن است عوارضی را به همراه داشته باشد از جمله:

• سینه هایی که از نظر اندازه یا ظاهر با یکدیگر مطابقت ندارند (عدم تقارن)
• درد سینه
• پارگی یا کاهش تورم ایمپلنت
• بهبود ضعیف برش ها
• افزایش خطر جراحی سینه در آینده برای جایگزینی یا برداشتن ایمپلنت سینه
• تغییر در احساس سینه
• عفونت
• خون ریزی
• بافت اسکار که ایمپلنت و بافت سینه را تشکیل می دهد و به شکلی سخت و غیرطبیعی فشرده می کند (انقباض کپسولی)
• خطرات مرتبط با بیهوشی

خطر بسیار کم، اما افزایش یافته سرطان سیستم ایمنی نادر به نام لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک (ALCL) که با ایمپلنت های بافت سینه مرتبط است، اگرچه تحقیقات بیشتری برای درک رابطه بین ALCL و ایمپلنت سینه مورد نیاز است. اصلاح هر یک از این عوارض ممکن است به جراحی اضافی نیاز داشته باشد.

ایمپلنت های پستان

ایمپلنت سینه یک پوسته سیلیکونی گرد یا قطره ای شکل است که با آب نمک (سالین) یا ژل سیلیکون پر شده است. زمانی که به دلیل نگرانی های ایمنی محدود شد، کاشت ژل سیلیکون اکنون ایمن در نظر گرفته می شود. یک جراح پلاستیک ایمپلنت را پشت یا جلوی عضله قفسه سینه (عضله سینه ای) قرار می دهد. ایمپلنت هایی که در جلوی عضله قرار می گیرند با استفاده از یک بافت مخصوص به نام ماتریکس پوستی بدون سلول در جای خود نگه داشته می شوند. با گذشت زمان، بدن شما این بافت را با کلاژن جایگزین می کند. برخی از خانم ها می توانند ایمپلنت دائمی سینه را در زمان ماستکتومی (بازسازی مستقیم به ایمپلنت) قرار دهند. با این حال، بسیاری از زنان نیاز به یک فرآیند دو مرحله‌ای دارند و قبل از قرار دادن ایمپلنت دائمی، از یک گسترش دهنده بافت استفاده می‌کنند. انبساط بافت فرآیندی است که پوست باقیمانده قفسه سینه و بافت‌های نرم شما را کشیده تا فضایی برای کاشت سینه ایجاد شود. جراح شما در زمان ماستکتومی یک منبسط کننده بافت بالون مانند زیر یا روی عضله سینه شما قرار می دهد. در طی چند ماه آینده، از طریق یک دریچه کوچک زیر پوست، پزشک یا پرستار شما از یک سوزن برای تزریق نمک به دریچه استفاده می‌کند و بالون را طی مراحل پر می‌کند. این روند تدریجی به پوست اجازه می دهد تا در طول زمان کشیده شود. شما هر یا دو هفته یکبار برای تزریق سالین به پزشک مراجعه خواهید کرد. با بزرگ شدن ایمپلنت ممکن است کمی ناراحتی یا فشار را تجربه کنید. نوع جدیدی از گسترش دهنده بافت از دی اکسید کربن استفاده می کند. این منبسط کننده کنترل از راه دور گاز را از یک مخزن داخلی آزاد می کند. در مقایسه با انبساط با استفاده از نمک، انبساط تدریجی با استفاده از دی اکسید کربن ممکن است میزان ناراحتی شما را کاهش دهد. پس از اینکه بافت به اندازه کافی منبسط شد، جراح شما جراحی دوم را برای برداشتن گشادکننده بافت و جایگزینی آن با یک ایمپلنت دائمی انجام می دهد که در همان محل گسترش دهنده بافت قرار می گیرد.

نتایج پروتز سینه

هنگام پیش بینی نتیجه جراحی، انتظارات خود را واقع بینانه نگه دارید. جراحی بازسازی سینه مزایای زیادی دارد، اما باعث نمی شود دقیقاً مانند قبل از ماستکتومی به نظر برسید. بازسازی سینه چه کارهایی می تواند انجام دهد:

یک کانتور سینه به شما بدهد.

تقارن بهتری برای سینه های خود ایجاد کنید تا زیر لباس یا لباس شنا شبیه به هم به نظر برسند.

به شما کمک می کند از نیاز به فرم (پروتز خارجی) در داخل سوتین خود اجتناب کنید.

بازسازی سینه چه کاری ممکن است انجام دهد:

• عزت نفس و تصویر بدن خود را بهبود بخشید.
• یادآوری های فیزیکی بیماری خود را تا حدی پاک کنید.
• برای تصحیح مشکلات ترمیمی به جراحی اضافی نیاز دارید.
• شما را دقیقاً مانند قبل می کند.
• به سینه بازسازی شده خود همان حسی را می دهد که سینه طبیعی خود را دارد.

هزینه پروتز پستان

هزینه انجام پروتز پستان متغیر است و بسته به انجام کار و افراد متفاوت است. برای اطلاع بیشتر از “قیمت پروتز سینه” روی لینک کلیک کنید. گفتگو با پزشک می تواند بهترین نتیجه را برای افراد رقم بزند.

تاثیر بیمه در هزینه پروتز

پروتز پستان یک عمل زیبایی محسوب می شود و شامل بیمه نمی شود، اما به بسته به نوع جراح، کلینیک و بیمارستان هزینه ها متغیر است.

 دکتر یداله مهدیانی با مدرک فوق تخصص جراح پلاستیک و ترمیمی فارغ التحصیل از دانشگاه تهران به همراه سابقه کار در بیمارستان های آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیش از سال ها تجربه و عمل های موفق برای انجام جراحی های زیبایی و ترمیمی در این مرکز حاضر می باشند.

منبع: https://drmahdiani.com/

جراحی دستگاه گوارش

هضم فرآیند پیچیده تبدیل غذایی است که می خورید به مواد مغذی که بدن برای انرژی، رشد و ترمیم سلول های مورد نیاز برای زنده ماندن استفاده می کند. فرآیند هضم همچنین شامل ایجاد ضایعات برای حذف می شود. دستگاه گوارش یک لوله پیچ خورده طولانی است که از دهان شروع شده و به مقعد ختم می شود. این ماهیچه از یک سری ماهیچه تشکیل شده است که حرکت غذا و سایر سلول‌ها را هماهنگ می‌کند که آنزیم‌ها و هورمون‌ها را برای کمک به تجزیه غذا تولید می‌کنند. در طول مسیر، سایر اندام‌های کمکی وجود دارند که برای هضم غذا مورد نیاز هستند: کیسه صفرا، کبد و پانکراس. دهان شروع سیستم گوارش است و در واقع هضم غذا قبل از خوردن اولین لقمه غذا از اینجا شروع می شود. بوی غذا غدد بزاقی در دهان شما را تحریک می کند تا بزاق ترشح کنند و باعث آب افتادن دهان شما می شود. وقتی واقعا غذا را می چشید، بزاق دهان افزایش می یابد. هنگامی که شروع به جویدن و شکستن غذا به تکه های کوچکی برای هضم می کنید، مکانیسم های دیگری وارد عمل می شوند. بزاق بیشتری تولید می شود. حاوی موادی از جمله آنزیم‌هایی است که فرآیند تجزیه غذا را به شکلی آغاز می‌کنند که بدن شما می‌تواند جذب و استفاده کند. غذای خود را بیشتر بجوید - همچنین به هضم غذا کمک می کند. حلق بخشی از دستگاه گوارش است که غذا را از دهان شما دریافت می کند. منشعب از حلق مری است که غذا را به معده می برد و نای که هوا را به ریه ها می برد. عمل بلع در حلق تا حدی به عنوان یک رفلکس و بخشی تحت کنترل ارادی انجام می شود. زبان و کام نرم - قسمت نرم سقف دهان - غذا را به داخل حلق فشار می دهد که نای را می بندد. سپس غذا وارد مری می شود. مری یک لوله عضلانی است که از حلق و پشت نای تا معده امتداد دارد. غذا با یک سری انقباضات به نام پریستالسیس از طریق مری و وارد معده می شود. درست قبل از دهانه معده، یک عضله حلقه ای شکل مهم به نام اسفنکتر تحتانی مری (LES) وجود دارد. این اسفنکتر باز می شود تا غذا وارد معده شود و بسته می شود تا در آنجا بماند. که اگر شما به درستی کار نکند، ممکن است از وضعیتی به نام GERD یا ریفلاکس رنج ببرید که باعث سوزش سر دل و برگشت (احساس برگشت غذا) می شود. معده اندامی کیسه مانند با دیواره های عضلانی قوی است. علاوه بر نگهداری غذا، به عنوان همزن و آسیاب غذا عمل می کند. معده اسید و آنزیم های قدرتمندی ترشح می کند که روند تجزیه غذا و تبدیل آن به مایع یا خمیر را ادامه می دهد. از آنجا غذا به سمت روده کوچک حرکت می کند. بین وعده های غذایی، باقیمانده های غیر مایع از معده آزاد می شوند و از طریق بقیه روده ها دفع می شوند. روده کوچک که از سه بخش تشکیل شده است - دوازدهه، ژژونوم و ایلئوم - همچنین با استفاده از آنزیم هایی که توسط پانکراس و صفرا از کبد آزاد می شود، غذا را تجزیه می کند. روده کوچک "اسب کار" هضم است، زیرا در اینجا بیشتر مواد مغذی جذب می شود. پریستالسیس نیز در این اندام کار می کند و غذا را به داخل منتقل می کند و آن را با ترشحات گوارشی پانکراس و کبد از جمله صفرا مخلوط می کند. اثنی عشر تا حد زیادی مسئول ادامه روند تجزیه است، ژژونوم و ایلئوم عمدتا مسئول جذب مواد مغذی به جریان خون هستند. یک نام فنی تر برای این بخش از فرآیند "حرکت" است، زیرا شامل جابجایی یا تخلیه ذرات غذا از یک قسمت به قسمت دیگر است. این فرآیند به شدت به فعالیت شبکه بزرگی از اعصاب، هورمون ها و ماهیچه ها وابسته است. مشکلات هر یک از این اجزا می تواند باعث ایجاد شرایط مختلفی شود. در حالی که غذا در روده کوچک است، مواد مغذی از طریق دیواره ها جذب شده و وارد جریان خون می شوند. آنچه باقی می ماند (ضایعات) به روده بزرگ (کولون) منتقل می شود.

رکتوم یک قسمت هشت اینچی است که کولون را به مقعد متصل می کند. رکتوم:

• مدفوع را از روده بزرگ دریافت می کند.
• به فرد اطلاع می دهد که مدفوع برای تخلیه وجود دارد.
• مدفوع را تا زمان تخلیه نگه می دارد.

وقتی چیزی (گاز یا مدفوع) وارد رکتوم می شود، حسگرها پیامی را به مغز می فرستند. سپس مغز تصمیم می گیرد که آیا محتویات رکتوم می توانند آزاد شوند یا خیر. اگر بتوانند، اسفنکترها شل می شوند و راست روده منقبض می شود و محتویات آن خارج می شود. اگر محتویات خارج نشود، اسفنکترها منقبض می شوند و رکتوم به گونه ای جا می گیرد که احساس موقتاً از بین می رود. مقعد آخرین قسمت دستگاه گوارش است. از ماهیچه هایی تشکیل شده است که لگن (عضلات کف لگن) و دو عضله دیگر به نام اسفنکترهای مقعدی (داخلی و خارجی) را می پوشانند.

اندام های کمکی گوارشی

پانکراس

در میان عملکردهای دیگر، لوزالمعده کارخانه اصلی آنزیم‌های گوارشی است که به دوازدهه، اولین بخش روده کوچک ترشح می‌شوند. این آنزیم ها پروتئین، چربی ها و کربوهیدرات ها را تجزیه می کنند.

کبد

کبد وظایف متعددی دارد، اما دو مورد از وظایف اصلی آن در دستگاه گوارش ساخت و ترشح ماده مهمی به نام صفرا و پردازش خونی است که از روده کوچک حاوی مواد مغذی تازه جذب شده است. کبد قبل از سفر به بقیه بدن، این خون را از بسیاری از ناخالصی ها پاک می کند.

كيسه صفرا

کیسه صفرا کیسه ای برای ذخیره صفرای اضافی است. صفرای ساخته شده در کبد از طریق مجاری صفراوی به روده کوچک می رود. اگر روده به آن نیاز نداشته باشد، صفرا به کیسه صفرا می رود و در آنجا منتظر سیگنال روده مبنی بر وجود غذا است. صفرا دو هدف اصلی را دنبال می کند. اولاً به جذب چربی ها در رژیم غذایی کمک می کند و ثانیاً مواد زائد را از کبد حمل می کند که نمی توانند از کلیه ها عبور کنند.

بیماری های مربوط به دستگاه گوارش

• زخم معده
• ریفلاکس معده
• بیماری های روده

دکتر علی ستایش جزو یکی از برترین جراحان در حوزه جراحی دستگاه گوارش می باشند و با مشاهده علائم سرطانی در دستگاه گوارش درمان را شروع نموده و در صورت نیاز دستگاه گوارش ( معده، روده بزرگ، کیسه صفرا، پانکراس و مجاری صفراوی) را با جراحی درمان خواهند نمود. در ادامه بیشتر به توضیح در این بیماری می پردازیم. دکتر ستایش از اولین های طب اورژانس بودند که بعد از گذارندن یک دوره تکمیلی در امریکا به همراه ده نفر از همکاران خود طب اورژانس را در دانشگاه علوم پزشکی ایران پایه گذاری نمودند. علاوه بر این دکتر ستایش دارای بیش از 15 سال تجربه در زمینه جراحی های لاپاراسکوپی و فلوشیپ  جراحی عروق می باشند، و یکی از بهترین ها در حرفه خود بوده که از نتایج آن می توان به تعداد بسیار زیادی از عمل های موفق ایشان اشاره کرد.

منبع: https://drsetayesh.com/

تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) - Platelet-Rich Plasma (PRP) Treatment

در سال‌های اخیر، پزشکان دریافته‌اند که بدن توانایی درمان خود را دارد. پلاسمای غنی از پلاکت نوعی داروی احیاکننده است که می‌تواند این توانایی‌ها را مهار کند و فاکتورهای رشد طبیعی بدن شما را برای بهبود بافت‌ها تقویت کند.

پلاسما چیست و پلاکت چیست؟

پلاسما قسمت مایع خون کامل است. این ماده عمدتاً از آب و پروتئین تشکیل شده است و محیطی را برای گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید و پلاکت‌ها برای گردش در بدن فراهم می‌کند. پلاکت‌ها که ترومبوسیت‌ها نیز نامیده می‌شوند، سلول‌های خونی هستند که باعث لخته شدن خون و سایر عملکردهای لازم برای بهبود رشد می‌شوند. فعال شدن پلاکت نقشی کلیدی در روند بهبود طبیعی بدن دارد. در درمان پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) از تزریق غلظت پلاکت های خود بیمار برای تسریع بهبودی تاندون ها، رباط ها، عضلات و مفاصل آسیب دیده استفاده می شود. به این ترتیب، تزریق PRP از سیستم درمانی هر بیمار برای بهبود مشکلات اسکلتی عضلانی استفاده می کند. تزریق پی آر پی با برداشتن یک تا چند لوله از خون خود و هدایت آن از طریق یک سانتریفیوژ برای متمرکز کردن پلاکت ها تهیه می شود. سپس این پلاکت های فعال شده مستقیماً به بافت آسیب دیده یا بیمار بدن شما تزریق می شود. این فاکتورهای رشد را آزاد می کند که باعث تحریک و افزایش تعداد سلول های ترمیمی تولید شده توسط بدن شما می شود. پلاسمای غنی از پلاکت به طور قابل توجهی روند بهبود را بهبود می بخشد و استفاده از تزریق PRP برای درد شانه ناشی از پارگی روتاتور کاف، برای پارگی تاندون آشیل و سایر آسیب های بافت نرم رایج تر شده است. همچنین نشان داده شده است که PRP عملکرد را بهبود می بخشد و درد را در افرادی که تاندونیت یا بیماری های تاندونوز مزمن مانند آرنج تنیس بازان یا آرنج گلف باز دارند، کاهش می دهد. برخی از مزایای کلیدی تزریق پی آر پی این است که می تواند نیاز به داروهای ضد التهاب یا داروهای قوی تر مانند مواد افیونی را کاهش دهد. علاوه بر این، عوارض جانبی تزریق پی آر پی بسیار محدود است، زیرا از آنجایی که تزریق از خون خود شما ایجاد می شود، بدن شما آن را پس نمی زند یا به آن واکنش منفی نشان نمی دهد. یکی از هیجان‌انگیزترین زمینه‌های تحقیق در جراحی ارتوپدی و پزشکی ورزشی، استفاده حداکثری از مراحل اولیه بهبودی است: التهاب و افزایش سلول‌ها یا تکثیر سلولی.

درمان پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) که نوعی داروی احیاکننده است، در حال تبدیل شدن به یک گزینه محبوب تر برای تقویت بیولوژیکی به روند بهبود است. درمان PRP مورد توجه رسانه ها قرار گرفته و توسط ورزشکاران حرفه ای متعددی مورد استفاده قرار گرفته است.

PRP از خون خود فرد تولید می شود. این غلظت از یک نوع سلول به نام پلاکت است که در خون گردش می کند و برای لخته شدن خون بسیار مهم است. پلاکت ها و بخش پلاسمای مایع خون حاوی عوامل بسیاری هستند که برای جذب سلولی، تکثیر و تخصص لازم برای بهبودی ضروری هستند.

پس از گرفتن نمونه خون از بیمار، خون را در یک سانتریفیوژ قرار می دهند که ابزاری است که خون را به اجزای متعدد آن جدا می کند. سپس می توان پلاسمای غنی از پلاکت را قبل از تحویل به ناحیه آسیب دیده استخوان یا بافت نرم، مانند تاندون یا رباط، جمع آوری و درمان کرد.

PRP از طریق تزریق به بیماران داده می شود و راهنمایی سونوگرافی می تواند به قرار دادن دقیق PRP کمک کند. پس از تزریق، بیمار باید قبل از شروع یک برنامه ورزشی توانبخشی، برای مدت کوتاهی از ورزش اجتناب کند.

چندین مطالعه علوم پایه در مدل های حیوانی نشان می دهد که درمان PRP می تواند بهبودی در بافت نرم و استخوان را بهبود بخشد. برای مثال، افزایش تعداد سلول‌ها و بهبود قدرت تاندون در آسیب‌های تاندون آشیل و بهبود بازسازی عضلانی در آسیب‌های عضلانی گاستروکنمیوس (گوساله) نشان داده شده است.

این یافته‌های مطلوب در مدل‌های حیوانی منجر به استفاده گسترده از درمان PRP برای شرایط مختلف، از جمله مشکلات حاد و مزمن تاندون، و همچنین آسیب‌های رباط‌ها و عضلات شده است. برخی از مطالعات بالینی در مراحل اولیه در انسان امیدوارکننده بوده است، اما به دلیل طراحی مطالعه آنها و تعداد کمی از بیماران محدود شده است.

امیدوارکننده ترین نتایج اولیه زمانی دیده شده است که از درمان PRP برای شرایط مزمن تاندون، مانند اپی کندیلیت جانبی (آرنج تنیس بازان) و تاندونوز آشیل، که تاندون آشیل را تحت تاثیر قرار می دهد، استفاده می شود. با این وجود، یک مطالعه اخیر در مجله انجمن پزشکی آمریکا گزارش داد که استفاده از تزریق PRP در مقایسه با تزریق سالین (دارونما) برای درمان تاندونوز آشیل هیچ مزیتی ندارد. در یک مطالعه کوچک در مورد استئوآرتریت زانو، درمان PRP موثرتر از درمان اسید هیالورونیک بود. PRP همچنین در درمان پارگی روتاتور کاف و آسیب های لیگامان جانبی داخلی (MCL) در زانو به نتایج مثبت یا مشابهی منجر شده است. به طور کلی، پشتیبانی محدودی از درمان PRP در مطالعات بالینی منتشر شده وجود دارد. با این حال، از آنجایی که PRP از خون خود بیمار ایجاد می شود، به عنوان یک درمان نسبتا کم خطر با پتانسیل بهبود یا تسریع بهبود در نظر گرفته می شود. مطالعات بیشتری برای اثبات اثربخشی درمان PRP و تحقیق در مورد بهترین راه‌ها برای استانداردسازی آماده‌سازی درمان مورد نیاز است.

نکات کلیدی که باید به خاطر بسپارید:

• پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) از خون خود بیمار می آید.
• پی آر پی منبع متمرکزی از فاکتورهای رشد و فاکتورهای پیام رسانی سلولی است که نقش مهمی در بیولوژی شفا بازی می کند.
• مطالعات علوم پایه نشان می دهد که درمان PRP ممکن است بهبودی در بسیاری از بافت ها را بهبود بخشد.
• مطالعات بالینی کمی در انسان اثربخشی درمان PRP را نشان می دهد.
• داروهای ضد التهابی باید قبل و بعد از تجویز PRP قطع شود.

PRP از خون خود شما استفاده می کند، بنابراین کارشناسان منبع مطمئن می گویند که احتمالاً بی خطر است. با این حال، تزریق به مفصل زانو می تواند خطراتی را به همراه داشته باشد، از جمله:

• عفونت موضعی
• درد در محل تزریق
• آسیب عصبی، به احتمال زیاد در محل تزریق

بررسی سال 2017 منبع مورد اعتماد ذکر شده در بالا نشان داد که برخی افراد تجربه کرده اند:

• درد و سفتی
• ضربان قلب سریع
• غش و سرگیجه
• حالت تهوع و ناراحتی معده
• تعریق
• سردرد

با این حال، محققان خاطرنشان کردند که این موارد غیراختصاصی بوده و از عوارض جانبی سایر تزریق‌ ها مهم‌ تر نیستند. علاوه بر این، هزینه این نوع درمان می تواند بالا باشد و بیمه گذاران ممکن است آن را پوشش ندهند. قبل از شروع کار، متوجه شوید که احتمالاً چقدر هزینه دارد.

در هفته‌های پس از تزریق، مراحل زیر می‌توانند احتمال اثربخشی درمان را افزایش دهند:

اجتناب از ورزش های شدید، به ویژه حرکاتی که باعث ایجاد وزن بر روی مفصل زانو می شود.

از مصرف داروهای ضد التهابی مانند آسپرین و ایبوپروفن خودداری کنید. این داروها می توانند در درمان اختلال ایجاد کنند. افرادی که نیاز به تسکین درد دارند می توانند از پزشک خود در مورد گزینه های دیگر سوال کنند.

استفاده از آتل در چند هفته اول برای تثبیت مفصل. برخی از ارائه دهندگان استفاده از عصا را برای جلوگیری از وارد کردن وزن غیر ضروری بر روی زانو توصیه می کنند.

استفاده از کمپرس سرد برای کاهش تورم و کاهش درد. برخی افراد دریافتند که تعویض بسته های سرد و گرم مفید است.

بلند کردن مفصل در شب، با خوابیدن در حالی که زانو (یا مفصل آسیب دیده) روی چند بالش بلند شده است.

پیروی از تمام دستورالعمل های پزشک.

افراد در صورت شدید بودن تورم، افزایش درد یا آسیب بعدی مانند زمین خوردن باید فوراً با پزشک خود تماس بگیرند.

پس از درمان، فیزیوتراپی می تواند به بازیابی حرکت مفصل کمک کند، خطر آسیب های بعدی را کاهش دهد و از بدتر شدن وضعیت جلوگیری کند.

اکثر افراد 1-2 ماه پس از درمان فیزیوتراپی را شروع می کنند. هرکسی که تحت تزریق پلاسمای غنی از پلاکت است باید از ارائه دهنده تزریقات خود برای ارجاع فیزیوتراپی بخواهد.

دوره آموزش پی آر پی چیست ؟

دوره آموزش پی آر پی یک دوره مجازی کاملا کاربردی شامل چندین ساعت فیلم آموزشی می باشد که به صورت آنلاین در اختیار علاقمندان قرار می گیرد. این کارگاه در سطح پزشکان عمومی و متخصص تهیه شده است. استفاده از این مهارت برای غیر پزشکان مسئولیت آفرین می باشد. لذا به علاقمندان غیر پزشک مثل پیراپزشکان که قدرت درک مطالب را دارند توصیه می شود، در صورت فراگیری این مهارت در مطب یا کلینیک زیر نظر پزشک زیبایی و به عنوان دستیار از آن استفاده کنند.

محتوای دوره آموزش پی آر پی چیست؟

این دوره شامل دو بخش تئوری و عملی می باشد. در بخش تئوری که شامل ۲ جلسه می باشد در باره مباحث کامل جزوه آموزش پی آر پی که سرفصل های آن در زیر قرار داده شده است صحبت می شود. و در بخش عملی که شامل ۲ جلسه می باشد کار آموز در فضای عملی کار قرار گرفته و تکنیک های عملی در مباحث مختلف را به طور کامل مشاهده می کند.

منبع: https://doctorbidaki.ir/

بهترین جراح قلب

جراح قلب جراحی است که در جراحی قلب، دریچه‌ها و ساختارهای آن و رگ‌ها و شریان‌های مهم نزدیک آن تخصص دارد. جراحان عمومی قلب بر روی تمام اندام های فوقانی شکم از جمله ریه ها، مری و قلب تمرکز می کنند. جراحان قلب فقط با قلب کار می کنند. انباشته شدن کلسترول و پلاک (رسوبات چربی) در شریان هایی که خون را به قلب می برند، می تواند منجر به انسداد شود. هنگامی که انسداد بیش از حد بزرگ شود، انقباض شریان ممکن است منجر به حمله قلبی شود. پزشک مراقبت های اولیه یا متخصص قلب شما ممکن است انسداد را قبل از وقوع حمله قلبی تشخیص دهد. در این صورت ممکن است شما را برای ترمیم عروق به جراح قلب معرفی کنند. با این حال، برخی از افراد در هنگام حمله قلبی متوجه انسداد عروق کرونر می شوند. اگر علائم حمله قلبی را تجربه کردید، فوراً به پزشک مراجعه کنید:

• درد و فشار قفسه سینه
• ضربان قلب نامنظم
• دشواری در تنفس
• سرگیجه
• تعریق بیش از حد
• حالت تهوع و/یا دل درد
• اگر یک حمله قلبی را تجربه کردید، ممکن است به جراحی برای درمان عروق کرونر نیاز داشته باشید تا از وقوع حمله دیگری جلوگیری شود.

بیماری دریچه قلب

چهار دریچه قلب شما اجازه می دهد تا خون در جهت مناسب جریان یابد و قلب را همانطور که باید کار می کند. با این حال، چندین نوع نقص دریچه قلب وجود دارد که جراح قلب می تواند آنها را اصلاح کند. برخی از این موارد مادرزادی هستند. برخی دیگر ممکن است در بزرگسالی به دلیل عفونت یا سایر مشکلات سلامتی ایجاد شوند. تنگی یک نقص دریچه قلب است که در آن فلپ های دریچه ها سفت می شوند و حتی ممکن است به هم جوش بخورند. این باعث کاهش جریان خون به دلیل باریک شدن دریچه می شود. پرولاپس در دریچه قلب باعث رگورژیتاسیون می شود، به این معنی که مقداری خون پس از رانده شدن از دریچه به عقب نشت می کند. آترزی یک نقص مادرزادی دریچه است که در آن دریچه به صورت یک صفحه پیوسته بدون باز شدن تشکیل می شود.

آنوریسم آئورت

آنوریسم آئورت تضعیف آئورت است، شریان مهمی که خون را از قلب به بقیه بدن می رساند. باعث ایجاد برآمدگی در شریان می شود که ممکن است منجر به تشریح یا پارگی شود. در دیسکسیون آئورت، خون در بین لایه‌های ضعیف دیواره شریان نشت می‌کند. در یک پارگی، آنوریسم می ترکد و خون به بدن نشت می کند. دو نوع آنوریسم آئورت وجود دارد. آنوریسم آئورت شکمی در زیر قفسه سینه رخ می دهد. معمولاً به دلیل سخت شدن شریان ها ایجاد می شود. قفسه سینه در قفسه سینه اتفاق می افتد و معمولاً در اثر فشار خون بالا یا آسیب ایجاد می شود. جراحان قلب می توانند آنوریسم های آئورت را ترمیم کنند، چه تشخیص قبل از واقعه یا بعد از آن اتفاق بیفتد. با این حال، ترمیم پارگی یا تشریح جراحی اورژانسی است. جراحی برای آنوریسم آئورت که هنوز پاره نشده است هنوز فوری است اما می توان برای آینده نزدیک برنامه ریزی کرد.

نارسایی قلبی

نارسایی قلبی، که به عنوان نارسایی احتقانی قلب نیز شناخته می شود، دلایل متعددی از جمله فشار خون بالا و انسداد عروق دارد. این ضعف و سفت شدن قلب شماست. ممکن است به تدریج یا ناگهانی بروز کند. درمان نارسایی قلبی به علت آن بستگی دارد. گاهی اوقات، تغییر عوامل سبک زندگی مانند رژیم غذایی و ورزش می تواند نارسایی قلبی را معکوس کند یا علائم را بهبود بخشد. در موارد دیگر، به جراحی قلب نیاز خواهید داشت. متخصص قلب به شما کمک می کند تا تصمیم بگیرید که کدام گزینه های درمانی برای شما بهترین هستند.

ضربان قلب نامنظم (آریتمی قلب)

ضربان قلب نامنظم زمانی رخ می دهد که در تکانه های الکتریکی که قلب شما را کنترل می کند، اختلال ایجاد شود. این منجر به بال زدن ضربان قلب یا ضربان قلب بسیار آهسته یا خیلی سریع می شود. آریتمی های قلبی همیشه نیاز به جراحی ندارند. در واقع، برخی از موارد ضربان قلب نامنظم اصلاً نیازی به درمان ندارند. با این حال، موارد خاص با کاشت یک ضربان ساز یا دفیبریلاتور قابل کاشت به بهترین شکل درمان می شوند. این دستگاه ها جریان های الکتریکی بدن شما را تنظیم می کنند تا ضربان قلب منظم تری ایجاد کنند.

برای معرفی بهترین جراح قلب و عروق در تهران می توانیم دکتر رامین بقایی را به شما معرفی کنیم. دکتر بقایی با بیش از 20 سال تجربه  و بیش از چند هزار مورد جراحی در زمینه جراحی های عروق کرونر، جراحی های آئورت قلبی، جراحی های دریچه های قلبی و… یکی از بهترین و سرشناس ترین جراحان قلب کودکان و بزرگسالان در ایران می باشند. مطب دکتر بقایی بهترین جراح قلب و عروق در تهران، خیابان جردن می باشد. جهت رزرو وقت ومشاوره قلبی با شماره های مطب تماس حاصل فرمایید.

منبع: https://dr-baghaei.com/

هر آنچه که باید در مورد ماموپلاستی  بدانیم.

جراحی کوچک کردن سینه که به آن ماماپلاستی نیز می‌گویند، روشی است که برای برداشتن چربی، بافت و پوست اضافی از سینه‌ها استفاده می‌شود. اگر سینه های بزرگی دارید، ممکن است برای کاهش ناراحتی یا اندازه سینه متناسب با بدن خود، جراحی کوچک کردن سینه را انتخاب کنید. جراحی کوچک کردن سینه همچنین ممکن است به بهبود تصویر شما از خود و توانایی شما برای شرکت در فعالیت های بدنی کمک کند. یکی دیگر از انواع جراحی ماموپلاستی نوع ترمیمی آن است.  این جراحی معمولا بعد از انجام جراحی های مربوط به سرطان سینه انجام می شود. برای افرادی که در طی جراحی و درمان سرطان سینه بخشی از بافت سینه خود را به جهت برداشتن قسمت های سرطانی از دست داده اند می توانند به منظور احیا و ترمیم شکل سینه ها و جبران بخش  از دست رفته سینه های  خود  ماموپلاستی ترمیمی داشته باشند. این جراحی های ترمیمی پستان توسط پزشک های متخصص انجام می شود و با برش های منظم بر روی سینه انجام شده که با توجه به نوع ماموپلاستی تغییر های لازم روی بافت سینه ها داده می شود. جالب است بدانید بیشتر  عمل ها در این دسته قرار می گیرند. اگر قصد جراحی کوچک کردن سینه را دارید، با یک جراح پلاستیک دارای مجوز بورد مشورت کنید. این مهم است که بدانیم جراحی کوچک کردن سینه شامل چه چیزی است - از جمله خطرات و عوارض احتمالی - و همچنین انتظارات واقع بینانه را تعیین کنیم. جراحی کوچک کردن سینه برای زنانی است که سینه های بزرگی دارند و می خواهند مشکلاتی مانند:

• درد مزمن کمر، گردن و شانه که نیاز به داروهای مسکن دارد.
• بثورات مزمن یا تحریک پوست زیر سینه ها
• درد عصب
• فعالیت محدود
• خودانگاره ضعیف مربوط به سینه های بزرگ
• مشکل در قرار دادن سوتین و لباس

جراحی کوچک کردن سینه معمولاً در موارد زیر توصیه نمی شود:

• اهل سیگار کشیدن هستید.
• شرایط خاصی مانند دیابت یا مشکلات قلبی داشته باشید.
• خیلی چاق هستند.
• می خواهید از زخم روی سینه خود جلوگیری کنید.
• شما می توانید در هر سنی - گاهی اوقات حتی در سنین نوجوانی - جراحی کوچک کردن سینه انجام دهید. اما اگر سینه‌های شما هنوز به طور کامل رشد نکرده‌اند، ممکن است بعداً به یک عمل جراحی دوم نیاز داشته باشید.

اگر برنامه‌های آینده خاصی دارید، مانند:

زایمان. اگر تشکیل خانواده نداده اید یا خانواده شما هنوز کامل نشده اند، ممکن است صبر کنید تا بارداری مشکلی نداشته باشد. شیردهی ممکن است پس از جراحی کوچک کردن سینه چالش برانگیز باشد - اگرچه تکنیک های جراحی خاصی می توانند به حفظ توانایی شما در شیر دادن کمک کنند.

کاهش وزن. اگر علاقه مند به کاهش وزن با تغییر رژیم غذایی و شروع یک برنامه ورزشی هستید، ممکن است صبر کنید تا تصمیم بگیرید که آیا ماموپلاستی کاهشی برای شما مناسب است یا خیر. کاهش وزن اغلب منجر به تغییر سایز سینه شما می شود.

خطرات ماموپلاستی

جراحی کوچک کردن سینه خطرات مشابهی با هر نوع جراحی بزرگ دیگر دارد - خونریزی، عفونت و واکنش نامطلوب به بیهوشی. سایر خطرات احتمالی عبارتند از:

• کبودی که معمولا موقتی است.
• جای زخم
• برداشتن یا از دست دادن حس در نوک سینه ها و پوست اطراف نوک سینه ها (آرئول)
• مشکل یا ناتوانی در شیردهی
• تفاوت در اندازه، شکل و تقارن سینه های چپ و راست تغییر یافته توسط جراحی، که ممکن است منجر به جراحی بیشتر برای بهبود ظاهر شما شود.

آماده شدن قبل از عمل جراحی

• سابقه پزشکی و سلامت کلی خود را ارزیابی کنید.
• انتظارات خود را در مورد اندازه و ظاهر سینه پس از جراحی مورد بحث قرار دهید.
• شرح مفصلی از این روش و خطرات و مزایای آن، از جمله زخم احتمالی و از دست دادن احتمالی حس ارائه دهید..
• سینه های خود را معاینه و اندازه بگیرید.
• از سینه های خود برای پرونده پزشکی خود عکس بگیرید
• نوع بیهوشی مورد استفاده در حین جراحی را توضیح دهید.

قبل از جراحی ماموپلاستی یا کوچک کردن سینه، ممکن است از شما خواسته شود.:

• تست های مختلف آزمایشگاهی را کامل کنید.
• یک ماموگرافی پایه بگیرید.
• قبل و بعد از جراحی برای مدت معینی سیگار را ترک کنید.
• برای کنترل خونریزی حین جراحی از مصرف آسپرین، داروهای ضد التهاب و مکمل های گیاهی خودداری کنید.

بعد از عمل ماموپلاستی

• سینه های شما با یک پانسمان گازی یا بانداژ پوشانده می شود.
• ممکن است یک لوله زیر هر بازو قرار داده شود تا خون یا مایع اضافی تخلیه شود.
• احتمالاً برای کاهش خطر ابتلا به عفونت، داروهای ضد درد و آنتی بیوتیک مصرف خواهید کرد.

برای روزها یا هفته اول پس از جراحی:

• سینه های شما احتمالا حساس و حساس خواهند بود.
• سینه های شما ممکن است متورم و کبود شده باشد.
• جراح شما ممکن است برای محافظت از سینه‌ها، یک سوتین فشاری الاستیک را توصیه کند.

بعد از انجام ماموپلاستی:

تا زمانی که سینه ها بهبود می یابند، باید فعالیت بدنی را برای دو تا چهار هفته محدود کنید.

ممکن است جراح شما توصیه کند تا چند ماه پس از جراحی از استفاده از سوتین های زیر سیمی خودداری کنید.

جراحی کوچک کردن سینه موفقیت آمیز می تواند درد در قسمت بالای کمر، گردن و شانه های شما را تسکین دهد. همچنین ممکن است توانایی شما برای شرکت در فعالیت های بدنی را افزایش دهد و تصویر مثبت تری از خود ایجاد کند.

اگرچه بلافاصله نتایج را مشاهده خواهید کرد، اما به یاد داشته باشید که ممکن است ماه ها طول بکشد تا تورم به طور کامل کاهش یابد و جای زخم های جراحی محو شود. نتیجه نهایی به طور کلی دائمی است - اگرچه شکل و اندازه سینه می تواند به دلیل عواملی مانند افزایش سن و افزایش یا کاهش وزن تغییر کند.

منبع: https://skin-hair.ir/

آیا لیزر درمانی برای سینوس پیلونیدال موثر است؟

لیزر پیلونیدوتومی با موفقیت خوب، عوارض کمتر و رضایتمندی بالای بیمار در تخریب کیست پیلونیدال موثر است.

کدام جراحی برای سینوس پیلونیدال بهتر است؟

در حالی که روش برش و درناژ معمولاً اولین گزینه جراحی است که برای کیست پیلونیدال در نظر گرفته می شود، پزشک شما ممکن است سیستکتومی را در موارد زیر توصیه کند:
قبلاً عمل برش و درناژ انجام داده اید، اما کیست شما برگشته است.
عفونت شما بسیار پیچیده یا شدید است.

چرا سینوس های پیلونیدال عود می کنند؟

عود زودرس معمولاً به دلیل عدم شناسایی یک یا چند سینوس در زمان برش و درناژ است. عود دیرتر (بیش از شش ماه پس از جراحی) معمولاً به دلیل تنش در شکاف خط وسط و عفونت ثانویه ناشی از تجمع بیشتر مو یا سایر مواد زائد است

آیا کیست پیلونیدال می تواند سال ها پس از جراحی بازگردد؟

عودهای سینوس پیلونیدال ممکن است از زمان جراحی تا 22 سال و بیشتر رخ دهد. با قرار دادن این در یک چارچوب زمانی، 60٪ از همه عودها در عرض 5 سال مشاهده می شود . این موضوع بر روی بیش از 500 بیمار که تحت پیگیری طولانی مدت 2 دهه قرار گرفتند، ثابت شده است.

چگونه از بازگشت کیست پیلونیدال جلوگیری می کنید؟

برای جلوگیری از بازگشت کیست پیلونیدال، از نشستن طولانی مدت خودداری کنید. همچنین می‌توانید در نزدیکی دنبالچه خود اصلاح کنید تا از رشد موهای زائد در این ناحیه جلوگیری کنید. کاهش وزن همچنین می تواند خطر شما را کاهش دهد و همچنین این ناحیه را تمیز و خشک نگه دارد.

آیا می توانم خودم کیست پیلونیدال را تخلیه کنم؟

تنها راه خلاص شدن از شر کیست پیلونیدال از طریق یک عمل جراحی جزئی است. اما چند کار وجود دارد که می توانید در خانه انجام دهید تا درد و ناراحتی را در این بین کاهش دهید. سعی کنید چند بار در روز از کمپرس گرم و مرطوب روی کیست استفاده کنید. گرما به بیرون کشیدن چرک کمک می کند و به کیست اجازه تخلیه می دهد.

کیست مویی خطرناک است؟

کیست مویی، علایم بسیار خفیفی دارد و به همین خاطر بسیاری از افراد ممکن است تصور کنند یک بیماری ساده است. برای درمان کیست مویی راه حل های متعددی وجود دارد؛ اما عدم درمان کیست مویی می تواند منجر به بیماری های دیگری شود. عفونت هایی که منجر به بیماری فیستول مویی شده ممکن است در اثر درمان نشدن، پخش شوند و به دیگر نقاط بدن نیز سرایت کنند. به علاوه کیست مویی می تواند باعث بروز مشکلاتی، مانند مقعد درد و کمر درد شود. ابتلا به سرطان پوست نیز می تواند در نتیجه عدم درمان کیست مویی اتفاق بیفتد.

آیا می توانم کیست پیلونیدال را با سوزن سوراخ کنم؟

کیست را فشار ندهید و با سوزن آن را فشار ندهید تا باز شود. این می تواند باعث تورم، قرمزی و عفونت شود.

آیا سینوس پیلونیدال می تواند بزرگتر شود؟

کیست پیلونیدال تورمی است که از زیر پوست روی ساکروم نزدیک دنبالچه شروع می شود. ممکن است شبیه یک گودی کوچک باشد. می تواند با چربی پوست، مو و سلول های مرده پوست پر شود و ممکن است کوچک بماند یا بزرگتر شود.

چه پزشکی کیست ها را برمی دارد؟

چه نوع پزشکانی کیست را درمان می کنند؟ در حالی که اکثر پزشکان یا جراحان مراقبت های اولیه می توانند کیست های روی پوست را درمان کنند، متخصصان پوست معمولاً کیست های چربی و پیلار را درمان و حذف می کنند. متخصصان پوست بر روی درمان پوست متمرکز هستند - بنابراین برداشتن کیست بخشی طبیعی از تمرین و تمرکز آنها است.

آیا می توان کیست را با لیزر برداشت؟

حذف لیزر نیز در صورت نیاز یک گزینه است. لیزر ابتدا برای ایجاد یک سوراخ کوچک برای برداشتن کیست استفاده می شود. سپس دیواره کیست تقریباً یک ماه بعد به طور کامل با حداقل برش برداشته می شود. با این روش کیست تنها با یک اسکار کوچک به طور کامل برداشته می شود.

مزایای جراحی لیزر کیست مویی

عدم نیاز به بیهوشی عمومی یا نخاعی و بستری شدن دربیمارستان در جراحی لیزر کیست مویی.
حداقل درد و خون ریزی در جراحی لیزر کیست مویی به طوریکه بیمار از روز بعد از عمل می تواند راحت بنشیند.
در جراحی لیزر کیست مویی با لیزر نیازی به پانسمان داخل زخم وتراشیدن زخم وجود ندارد و از روز بعد بیمار می تواند حمام بگیرد و داخل زخم را با آب و صابون بشوید.
جراحی لیزر کیست مویی، باعث می شود عارضه به راحتی و در کوتاه ترین مدت بهبود یابد که همین امر موجب رضایت بیماران و محبوبیت این روش درمانی می گردد.
میزان عود در هر دو روش درمان کیست مویی (جراحی و لیزر) یکسان بوده و حدود 10% می باشد اما اگر بعد از جراحی با لیزر و بهبود زخم پوست ناحیه عمل با لیزرهای از بین برنده مو تابش بگیرد میزان عود به 2% میرسد.
مقرون به صرفه بودن جراحی لیزر کیست مویی از دیگر مزایای آن است. انجام عمل لیزر کیست مویی در کلینیک های معتبر، بدون نیاز به بستری باعث می شود تا بیمار، هزینه های سنگین را متحمل نشود و بتواند صرفا بر روی بهبودی تمرکز کند.